Słowo: á (1561) 
Wystąpienia 741-760 z 1380
Łk 8,5 Wyszedł ten ktory sieje, rozsiewáć násienie swoje: á gdy rozsiewał, jedno upádło przy drodze, á podeptano jest, i ptacy powietrzni wyzbieráli je.
Łk 8,6 A drugie pádło ná opokę: á wszczedwszy uschło, bo nie miáło wilgotności.
Łk 8,8 A drugie upadło ná dobrą ziemię: á wszczedwszy uczyniło owoc stokrotny. Ty słowá powiedziawszy wołał, kto ma uszy ná słuchánie, niechaj słucha.
Łk 8,10 Ktorym on odpowiedział: Wamci dano jest poznać tájemnice Krolestwá Bożego, ále innym pod podobieństwy, áby widząc nie widzieli, á słysząc nie rozumieli.
Łk 8,12 A ktorzy przy drodze toć są ktorzy słucháją, á potym przychodzi dyjabeł, i wyjmuje słowo z sercá ich, áby wierząc nie byli zbáwieni.
Łk 8,13 A ci co ná opoce są co gdy usłyszą (słowo Boże) z chucią je przyjmują, á ci korzenia nie máją, ábowiem ná czas wierzą, á czásu pokusy odstępują.
Łk 8,14 Ale co miedzy ciernie wpádło, ci są ktorzy słuchali, á od pieczliwości i od bogactw, á rozkoszy tego żywotá, idąc, bywáją záduszeni, i nie przyniosą owocu.
Łk 8,17 Boć nie jest rzecz ták tájna, ktora by sie nie objáwiłá: áni ták skryta, żeby sie o niej nie dowiedziano, á żeby ná jáwią nie wyszłá.
Łk 8,18 Baczcież tedy jáko macie słucháć. Bo temu kto ma, będzie jeszcze dano: á ktokolwiek nie ma, te(mu) i to co mniema żeby miał, będzie oddalone od niego.
Łk 8,21 A on odpowiádájąc rzekł do nich: Mátká mojá i brácia moi ci są, ktorzy słowá Bożego słucháją, á czynią je.
Łk 8,24 Przystąpiwszy tedy zwolennicy, obudzili go, mowiąc: Przykáżycielu, giniemy. A on wstawszy zgromił wiátr, i onę náwáłność wody, i przestáłá (burza) á stáło sie uciszenie.
Łk 8,25 Ale do nich rzekł: Gdzie jest wiárá wászá? Ktorzy polękawszy sie, dziwowáli sie społecznie mowiąc: Co mnimasz, co to zacz jest, iż i wiátrom i morzu rozkázuje, á słucháją go?
Łk 8,27 A gdy z łodzi wystąpił ná ziemię, zábieżał mu jeden mąż ktory miał dyjabelstwo już od wielu czasow, á nie chodził w żadnym odzieniu, áni w domu mieszkał, ále w grobiech.
Łk 8,39 Wroć sie do domu swego, á powiádaj jákie wielkie rzeczy tobie Bog uczynił. I chodził po wszystkich mieściech, powiádájąc: jákie mu wielkie rzeczy Jezus uczynił.
Łk 8,41 A oto przyszedł mąż ktoremu imię było Jáirus, á ten był przełożonym Bożnice Żydowskiej, i upadł u nog Jezusowych, prosząc go áby wszedł do domu jego:
Łk 8,42 Bo jedyna corka jego ktorą miał, á było jej około dwunaście lat, tá mu umieráłá. A tráfiło sie gdy szedł, cisnęłá go oná tłuszcza.
Łk 8,43 I była jedná niewiasta, ktora krwáwą niemoc cierpiąc ode dwunaście lat, już byłá ná Lekárze wydáłá wszystkę istotę á májętność swoję, á przedsie jej żaden uzdrowić nie mogł:
