Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Łk 5,33 A oni rzekli k niemu: Czemuż zwolennicy Janowi często poszczą, i modlitwy czynią, tákże też i Fáryzejscy, á twoi jedzą i piją?

Łk 5,36 I powiedział im też podobieństwo. Iżci żaden płátá od nowego odzienia, nie wszywa w odzienie stáre: á gdzie by ináczej uczynił, tedy i ono nowe drze, i wiotchemu nie przystoi płát od nowego.

Łk 6,4 jáko wszedł do domu Bożego, i wziął chleby obliczności, á jadł, i dawał onym ktorzy z nim byli, ktorych sie nie godziło pożywáć jedno sámym kápłanom?

Łk 6,8 Ale on wiedział myśli ich, i rzekł człowiekowi ktory miał uschłą rękę. Wstań, á stań w pośrzodku. A on wstawszy, stánął.

Łk 6,18 ktorzy byli przyszli áby go słucháli, á żeby byli uzdrowieni od chorob swoich. I ci co byli nágábáni od nieczystych duchow, i ci bywáli uzdrowieni.

Łk 6,23 Weselcie się w on dzień á rádujcie sie: bo oto zapłátá wászá obfita jest w niebie, boć też tym sposobem czynili Prorokom, ojcowie ich.

Łk 6,28 Dobrze mowcie tym co wam źle mowią, á modlcie sie zá te co was potwarzáją.

Łk 6,30 A kożdemu ktory cie o co prosi, daj: á ktoryć odejmuje co twego jest, nie upominaj sie.

Łk 6,37 Nie posądzajcie, á nie będziecie sądzeni. Nie potępiajcie, á nie będziecie potępieni. Odpuszczajcie, á będzie wam odpuszczono.

Łk 6,38 Dawajcie, á będzie wam dano. Miárę dobrą, i nátłoczoną, i potrzęsioną, i wierzchowátą dádzą w łono wásze. Albowiem tąż miárą ktorą będziecie mierzyć, będzie wam odmierzono.

Łk 6,41 A czemuż widzisz páździorko w oku brátá twego, á bierzmá ktore w oku twoim jest nie báczysz?

Łk 6,45 Dobry człowiek z dobrego skárbu sercá swego, wynosi dobre rzeczy: á zły człowiek ze złego skárbu przynosi złe. Bo jáko czego serce pełno, ták ustá mowią.

Łk 6,46 A przecz mię zowiecie Pánie, Pánie, á nie czynicie co rozkázuję?

Łk 6,47 Kożdy ktory przychodzi do mnie, á słucha náuk moich, á pełni je, ukażę wam komuć jest podobny.

Łk 6,48 Podobny jest człowiekowi budującemu dom, ktory kopa głęboko, i zakłáda grunt ná opoce. A gdy sie powodź stáłá, obiłá sie rzeká o on dom, á nie mogłá go ruszyć: bo był záłożony grunt ná opoce.

Łk 7,2 A tám sługá jednego Setniká bárzo sie źle májąc, już miał umrzeć: á tego sługę nie lekce sobie ważył.

Łk 7,8 Abociem też i ja jest człowiek pod mocą postánowion, ktory też mam pod sobą żolnierze, i rzekę temu idź, i idzie, á drugiemu przyjdź, á przyjdzie, á słudze memu, uczyń to, i uczyni.