Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 11,38 A Jezus zásię oborzywszy się w sámym sobie szedł do grobu: á był (grob) w skále, á kámień położyli ná nim.

Jn 11,42 A ja wiedziałem że mię zawżdy wysłuchawasz, ále dla tłuszcze tu stojącej rzekłem, áby wierzyli żeś mię posłał.

Jn 11,43 A to rzekszy głosem wielkim krzyknął: Łázárzu idź weń.

Jn 11,49 A jeden z nich niektory Kájáfás árcyofiárownik będąc roku onego, rzekł im: Wy nie wiecie nic, áni uważacie.

Jn 11,55 A byłá blisko páschá żydowska i wstąpili mnodzy do Jerozolimy z kráju ná páschę. áby oczyścili siebie.

Jn 12,3 A przeto máryja wziąwszy funt olejku spikánárdowego wielce drogiego, pomázáła nogi Jezusowe, i otárłá włosámi swoimi. nogi jego, á dom nápełnił się z wonności olejku.

Jn 12,6 A to rzekł, nie iżby o ubogich szło jemu, ále iż złodziej był, i skrzynkę miał, i (ono) co wrzucano nosił.

Jn 12,11 A názájutrz tłuszcza wielka ktora byłá przyszłá ná święto, usłyszawszy, że idzie Jezus do Jerozolimy, wzięli rozgi pálmowe, i wyszli ku spotkániu jego,

Jn 12,13 A nálasszy Jezus oślę wsiadł ná nie jáko jest nápisano: Nie boj się coro Syjońska, oto krol twoj idzie siedząc ná oślęciu ośliczym.

Jn 12,14 A tego nie ználi uczniowie jego pierwej, ále gdy objáśnion był Jezus, tedy spomnieli, iż to było o nim nápisano, i to uczynili je(mu).

Jn 12,19 A byli niektorzy Grekowie (z onych co) wstąpili, áby się w święto modlili.

Jn 12,24 Kto miłuje duszę swą, utráci ją: A kto nie najrzy dusze swej ná tym świecie, do żywotá wiecznego záchowa ją.

Jn 12,31 A teraz sąd jest świátá tego: teraz książę świátá tego wygnano będzie precz,

Jn 12,32 A ja jesli wywyższon będę z ziemię wszytko pociągnę k sobie.

Jn 12,35 Rzekł im tedy Jezus: jeszcze ná chwilę świátło z wámi jest, chodźcie poki świátło macie, áby was ciemność nie pojmáłá. A chodzący w ciemności nie wie gdzie idzie.

Jn 12,38 A choć ták wiele znamion poczynił przed nimi nie uwierzyli weń, áby się słowá Ezájászá proroká spełniły, ktore rzekł: Pánie, kto uwierzył mowie naszej? i rámię páńskie komu odkryto?

Jn 12,44 A Jezus wołał i rzekł. Kto w mię wierzy, nie wierzy w mię, ále w (tego) co mię posłał.

Jn 12,47 A jesli kto usłyszy moje mowy, á nie uwierzy, ja go nie sądzę. Bo nie przyszedłem abym sądził świát, ále ábym zbáwił świát.

Jn 13,2 A wieczerzą odpráwiwszy, gdy już dyjabeł wrzucił był do sercá Judy Symoná Iskáryjotskiego áby go wydał.

Jn 13,6 Przyszedł przeto k Symonu Piotru, a on mu mowi: Pánie, ty mnie umywasz nogi?