Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 8,8 A zásię schyliwszy się ná doł, pisał ná ziemi.

Jn 8,16 A chocia bym też ja sądził, sąd moj prawdziwy jest. Iż sam nie jestem, ále ja, i ktory posłał mię ociec.

Jn 8,20 Te mowy mowił Jezus w skárbnicy, ucząc w kościele, A żaden go nie pojmał, iż jeszcze nie przyszłá byłá godziná jego.

Jn 8,26 Wiele mam o was mowić, i sądzić, ále kto mię posłał, prawdziwy jest. A ja co słyszałem od niego, to mowię ná świecie.

Jn 8,28 Rzekł im przeto Jezus, Gdy wywyższycie syná człowieczego, tedy poznacie że ja jestem A ode mnie sámego nie czynię nic. Ale jáko náuczył mię ociec moj, to mowię.

Jn 8,29 A kto mię posłał, ze mną jest. Nie zostáwił mię samego ociec, iż ja czynię co się jemu podoba záwżdy.

Jn 8,55 A nie znácie go, Ja záś znam go, A jesli bym rzekł, że nie znam go, będę podobnym wam kłamcą. Ale znam go, i słowo jego chowam.

Jn 9,1 A Mimo idąc ujrzał człowieká ślepego od národzenia.

Jn 10,4 A gdy swoje owce wypuści, przed nimi idzie, i owce zá nim idą, iż znáją głos jego.

Jn 10,21 Inszy mowili: tá mowá nie jest opętáne(go). A za czárt może ślepych oczy otwieráć?

Jn 10,28 A ja żywot wieczny dáję im, á nie zginą do wieku, i nie wydrze ich żaden z ręki mojej.

Jn 10,38 A jesli czynię, i jesli mnie nie wierzycie, spráwam wierzcie, ábyście poználi i wierzyli, że we mnie ociec, á ja w nim.

Jn 11,4 A usłyszawszy Jezus, rzekł: Tá niemoc nie jest ná śmierć, ále dla sławy Bożej, áby rosławion syn Boży przez nię.

Jn 11,5 A miłował tedy Jezus Marthę, i siostrę jej, i Łázárzá.

Jn 11,7 A potym to mowi uczniom: Idźmy do żydowskiej (ziemie) zásię.

Jn 11,15 A radem dla was, abyście wierzyli, iżem tam nie był. Ale idźmy k niemu.

Jn 11,19 A mnodzy z żydow przyszli byli do Marty i do Máryjej, áby ją pocieszali po brátu ich.

Jn 11,28 A to rzekszy poszłá i pozwáłá Máryją siostrę swą potajemnie rzekszy, uczyciel przyszedł i zowie cie.

Jn 11,30 A Jeszcze nie przyszedł był Jezus do wsi, ále był ná miejscu, gdzie mu zászłá była Marthá.