Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 18,26 Tedy mu rzekł niektory z sług Kápłaná nawyższego, powinowaty onego ktoremu był Piotr uciął ucho: Izażem ja ciebie nie widział w ogrodzie przy nim?

Jn 18,28 Odwiedli tedy Jezusá od Kájáfásá ná Ratusz, á było po ranu, i nie weszli sami ná Ratusz áby się nie splugáwili, ale iżby pożywali Wielkiejnocy.

Jn 18,31 Rzekł im tedy Piłat: Weźmicież go wy, á wedle zakonu wászego osądzcie go. Ale mu powiedzieli Żydowie: Namci się nie godzi zabijać nikogo.

Jn 18,37 Rzekł mu tedy Piłat: A więceś ty jest Krol? Odpowiedział Jezus: Ty mowisz żemci ja jest Krol. Jaciem się ná to národził, i na tom przyszedł ná świát, ábych świádectwo dał prawdzie. Wszelki ktoryć jest z prawdy, słucha głosu mego.

Jn 18,39 A też u was jest ten zwyczaj, iż wam jednego wypuszczam ná Wielkanoc, chcecież tedy że wam wypuszczę Krolá Żydowskiego?

Jn 19,5 Tedy Jezus wyszedł niosąc ná sobie cirniową koronę i szárłatny płaszcz, á Piłat rzekł im: Otoż człowiek.

Jn 19,10 Tedy mu rzekł Piłat: Nie mowiszże ze mną? nie wiesz iż mam moc ukrzyżowáć cię, i mam moc wypráwić cię?

Jn 19,17 On tedy niosąc krzyż swoj, przyszedł ná ono miejsce ktore zwano Trupich głow, á po Hebrájsku Golgothá.

Jn 19,23 Żołnierze tedy gdy ukrzyżowáli Jezusá, pobráli száty jego (i podzielili ná czterzy części, káżdemu żołnierzowi część) i suknią, á byłá tá suknia nie szyta, lecz od wirzchu wszytká dziana.

Jn 19,24 Tedy mowili miedzy sobą: Nie rzeżmy jej, ále o nię rzućmy losy czyjá ma być, á to się zstáło iżby się było pismo wypełniło, w ktorym powiedziano: Podzielili miedzy się odzienie moje, á o száty moje rzucili los. A toć uczynili żołnierze.

Jn 19,28 Wiedząc tedy Jezus iż wszytki ine rzeczy już były wykonáne, áby się skończyło pismo, rzekł: Prágnę.

Jn 19,30 Tedy Jezus gdy wziął ocet, rzekł: Wykończonoć jest, I skłoniwszy głowę podał duchá.

Jn 19,32 Przyszli tedy żołnierze, á pierwszemu zbojcy złamáli goleni, i drugiemu ktory z nim był ukrzyżowan.

Jn 20,2 Tedy odbieżawszy przyszłá do Symoná Piotrá, i do onego drugiego zwolenniká ktorego miłował Jezus, á rzekła im: Wyjętoć Páná z grobu, á nie wiemy kędy go położono.

Jn 20,8 Tedy też wszedł i on drugi zwolennik, ktory był pirwszy przyszedł do grobu, á ujźrawszy uwierzył.

Jn 20,18 Przyszłá tedy Máryja Mágdálená oznájmując zwolennikom że widziáłá Páná, i to co jej powiedział.

Jn 20,20 A gdy to rzekł, ukazał im ręce i bok swoj, Rozrádowali się tedy zwolennicy ujźrawszy Páná.

Jn 20,24 Tedy Thomasz jeden ze dwunaście, ktorego zową Didimus, nie był z nimi, gdy był przyszedł Jezus.

Jn 20,25 Powiedzieli mu tedy drudzy zwolennicy: Widzielichmy Páná, ále im on rzekł: Jeśli nie ujźrę w ręku jego znákow goździ, á nie włożę pálcá mego w znáki goździ, i nie włożęli ręki w bok jego, żadnym sposobem nie uwierzę.

Jn 20,28 Odpowiedział tedy Thomasz, i rzekł mu: Pan moj, i Bog moj.