Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Łk 10,6 A jesliby tám był syn pokoju, odpoczynie ná nim pokój wász: á jesli nié, wróci sie do was.

Łk 10,8 A do którégokolwiek miástá wnidziecie, á przyjmą was, jédzcie do przed was położą:

Łk 10,9 I uzdrawiajcie niemocné którzy w nim są, á powiedajcie im: Przybliżyło sie do was królestwo Bożé.

Łk 10,10 A do którégokolwiek miástá wnidziecie, á nie przyjętoby was, wyszedszy ná ulice jego, mówcie:

Łk 10,16 Kto was słucha, mnie słucha: á kto wámi gárdzi, mną gárdzi. A kto mną gárdzi, gárdzi onym który mię posłał.

Łk 10,19 Oto dałem wam moc deptáć po wężách i niedźwiadkách, i po wszytkiéj mocy nieprzyjacielowéj: á nic was nie uszkodzi.

Łk 10,21 Onéjże godziny rozrádował sie duchem świętym i rzékł: Wyznawam tobie Ojcze, Pánie niebá i ziemie, iżeś to zákrył od mądrych i rozumnych, á objáwiłeś to málutkim. Ták Ojcze: iż sie ták upodobáło przed tobą.

Łk 10,22 Wszytko mnie jest podano od Ojcá mégo. A żaden nie wié kto jest Syn, jedno Ociec: i kto jset Ociec, jedno Syn, á komuby chciał Syn objáwić.

Łk 10,24 Bo powiádam wam, iż wielé proroków i królów żądáli widzieć co wy widzicie, á nie widzieli: i słyszeć co słyszycie, á nie słyszeli.

Łk 10,25 A oto niektóry biegły w zakonie powstał, kusząc go, á mówiąc: Náuczycielu, co czyniąc dostąpię żywotá wiecznégo?

Łk 10,27 On odpowiedziawszy rzékł: Będziesz miłował Páná Bogá twégo ze wszytkiégo sercá twégo, i ze wszytkiégo sercá twégo, i ze wszytkiéj dusze twojéj, i ze wszytkich sił twoich, i ze wszytkiéj myśli twojéj, á bliżniégo twégo jáko sámégo siebie.

Łk 10,28 I rzékł mu: Dobrześ odpowiedział. tóż czyń, á będziesz żył.

Łk 10,31 I przydáło sie że niektóry kápłan zstępował tąż drógą: á ujźrzawszy go minął.

Łk 10,34 A przybliżywszy sie, záwiązał rány jego, nalawszy oliwy i winá: á włożywszy go ná bydlę swoje, prowádził do gospody, i miał pieczą o nim.

Łk 10,35 A názájutrz, wyjął dwá groszá i dał gospodarzowi, i rzékł: Miéj stáránie o nim, á cokolwiek nád zwysz wydasz, ja gdy sie wrócę oddam tobie.

Łk 10,38 I zstáło sie gdy szli, á on wszedł do niejákiégo miásteczká: á niewiástá niektóra imieniem Márthá, przyjęłá go do domu swégo.

Łk 11,6 ábowiém przyjaciél mój przyszedł do mnie z drógi, á nie mam co przedeń położyć.

Łk 11,7 A on zewnątrz odpowiedájąc rzékłby: Nie uprzykrzaj mi sie: już drzwi zámkniono, á dziatki moje są w łóżnicy ze mną: nie mogęć wstáć i dáć ci.