Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mk 11,0 Kapitu(łá) 11. 1. Jezus wszedł zacnie do Jeruzálem. 13. Przeklina figowe drzewo. 15. Wygania kupce. 23. Ukázuje moc wiáry i sposob modlenia. 28. Gdy go pytali Fáryzeuszowie o jego zwierzchności, pyta ich o krzest Janow.

Mk 14,0 Kapitu(łá) 14. 8. Jezus obmawia niewiástę ktora wylałá maść ná głowę jego. 18. Opowieda zdrádę Judaszowę. 22. Ustáwia wieczerzą. 32. Modli się ojcu w ogrodzie 46. Pojman 54. Wiedzion do Książęciá Kápłáńskiego, oskárżon i zháńbion. 67. Piotr się go przy.

Łk 7,0 Kapitułá 7. 1. Uzdrawia sługę Setnikowego. 11. Wskresza syná wdowie z Náim. 19. Odpráwia posły Janowe i wysławia go. 31. Háńbi niewiárę Żydowską. 37. Odpuszcza grzech niektorej niewieście u Symoná.

Łk 10,0 Kapitu(łá) 10. 1. Postánawia i rozsyła dwánaście zwolennikow. 13. Grozi miástam Chorázyn, Bethsáidá, i Kápernaum. 20. W czym mamy pokładáć wesele násze. 25. Pytáją go ktorym sposobem miałby kto otrzymáć żywot wieczny. 30. Oznájmuje kto jest bliźnim nászym

Łk 13,0 Kapitu(łá) 13. 1. Dla okrucieństwá Piłatowego i obálenia wieże Syloe, Jezus nápomina ku uznániu. 11. Jezus uzdráwia niewiástę skurczoną. 15. Uczy dobrze czynić w dzień święty. 19. Ku czemu jest podobne krolestwo niebieskie. 23. Gdy go pytano o poczcie zbáwionych, nápomina ku dobrym spráwam poki czás jest. 31. Staránia Herodowe lekce_waży. 34. Grozi miástu Jerozolimskiemu.

Łk 14,0 Kapitu(łá) 14. 2. Uzdrawia spuchłego. 7. Nápomina ku pokorze. 12. I ku przyjmowániu ubogich 19. A w podobieństwie wielkiej uczty nápomina ábychmy go szczyrze náśládowáli, gdy nas wzywa.

Łk 24,0 Kapitułá 24. 1. Krystus będąc z martwych wzbudzony, ukazał się dwiemá niewiástam. 13. I dwiemá zwolennikom w drogę idącym. 36. Potym wszytkim zwolennikom swoim. 45. Náucza je. 51. Wzięt jest do niebá. 52. Chwalą go.

Jn 5,0 Kapitu(łá) 5. 8. Gdy uzdrowił człowieká powietrzem ruszonego. 16. Nátychmiast go prześladują nieprzyjaciele jego. 32. Lecz świádectwem Ojcá swego. 33. I Janowym. 36. I tákże spraw swych. 39. K temu i z pism, okázuje jákim jest.

Jn 7,0 Kapitułá 7. 1. Krystus uchodzi do Gálilejej obawájąc się śmierci. 8. Nie chce ić ná dzień święty. 12. 40. Rozmaite o nim wieści wszczynáją się miedzy ludem pospolitym. 17. Sposob poznawánia prawdy. 24. W Szábát słuszy dobrze czynić. 37. Nápomina lud wzywájąc je do żywych wod. 46. Bronią go słudzy miejscy. 51. I Nikodem.

Jn 8,0 Kápitułá 8. 11. Odpráwuje niewiástę ná cudzołostwie uchwyconą. 12. Opowieda się świátłością świátá. 24. Grozi niewiernikom. 32. Ktorzy są prawdziwie wolni ábo słudzy i nágrodá ich. 46. Wyzywa nieprzyjacioły swoje. 59. Gdy go ogárnęli zszedł im.

Jn 10,0 Kapitu(łá) 10. 7. Krystus się zowie drzwiámi. 14. Dobrym pásterzem. 24. Pytáją go jeśli on jest Krystus. 34. Książętá są názwáni Bogi.

Jn 11,0 Kapitu(łá) 11. 1. Łázarz niemocen. 21. Po świętych rozmowách z Martą i z Máryją Jezus go z martwych ożywia. 47. Fáryzeuszowie rádzą się przeciw Krystusowi. 50. Kájfasz prorokuje.

Jn 13,0 Kapitułá 13. 5. Jezus umywa nogi zwolennikom. 14. Nápomina je ku pokorze. 21. Opowieda zdrádę Judaszowę. 34. Nápomina je ku miłości. 38. Opowieda Piotrowi że się go ma záprzeć

Jn 18,0 Kapitu(łá) 18. 1. Jezus pojman w ogrodzie. 13. Wiedzion do Annaszá. 17. Piotr się go przy. 28. Oddan Piłatowi. 33. Pyta go dziwnym obyczájem. 40. A gorzej się z nim obchodzą niż z jáwnym złoczyńcą.

Jn 19,0 Kapitułá 19. 1. Krystus ubiczowan. 2. Ukoronowan. 8. Piłat się obawa. 12. Stára się jákoby go wybáwił. 16. Zdawa go áby był ukrzyżowan. 19. Pisze tytuł nád krzyżem. 23. Száty Krystusowe. 27. Porucza mátkę. 30. Skosztowawszy octu, Wypuszcza duchá. 34. Bok jego przebodzion. 40. Pogrzebion.

Mt 14,36 I prosili go áby się tylko dotykáli krájá płaszczá jego, A ktorzy się kolwiek dotknęli, są zachowáni.

Mt 22,46 A żaden nie mogł mu nic odpowiedzieć, áni śmiał żaden od onego dniá ni ocz go pytać więcej.

Mt 8,34 A oto wszytko miásto wyszło przeciwko Jezusowi, i ujźrawszy go, prosili áby z ich gránic poszedł.