Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Łk 1,18 Tedy rzekł Zácháryjasz do ánjołá, Poczym to poznam? bom ja jest stáry, á żoná mojá podeszłá we dniách swych.

Łk 1,19 I odpowiedziawszy ánjoł rzekł mu, Jaciem jest Gábryjel ktory stawam przed Bogiem: á posłan jestem ábych mowił do ciebie, á iżbych ci to wdzięczne poselstwo odniosł.

Łk 1,21 I by był lud czekájąc Zácháryjászá: á dziwowáł się że się ták omieszkawał w kościele.

Łk 1,22 A gdy wyszedł, nie mogł do nich przemowić: i poználi że widzenie widział w kościele: á on im przez znáki ukázował: i został niemym.

Łk 1,27 Do dziewice zá mąż zmowionej, ktoremu imię Jozef, z domu Dawidowego: á imię dziewice Máryja.

Łk 1,31 A oto, poczniesz w żywocie, i porodzisz syná: á názowiesz imię jego Jezus.

Łk 1,32 Ten będzie wielki, á będzie zwan synem najwyższego i da mu Pan Bog stolicę Dawidá ojcá jego.

Łk 1,33 Będzie też krolował nád domem Jákobowym ná wieki, á krolestwu jego nie będzie końcá.

Łk 1,35 A ánjoł odpowiedziawszy, rzekł jej, Duch święty nádejcie ná cię, á moc najwyższego záćmi tobie: przetoż i to co się národzi święte, będzie názwano synem Bożym.

Łk 1,36 A oto Elżbietá krewna twa, i oná poczęłá syná w stárości swej: á ten jest miesiąc szosty onej ktorą názwano niepłodną.

Łk 1,52 Stárgnął mocarze z stolic, á podwyższył podłe.

Łk 1,53 Łáknące nápełnił dobrámi, á bogacze odpráwił czcze.

Łk 2,7 I porodziłá syná swojego pierworodnego, á uwinęłá go w pieluszki, i położyłá go w żłobie: dla tego iż miejscá nie mieli w gospodzie.

Łk 2,9 Aliści ánjoł Páński przystąpił k nim á chwałá Páńska oświeciłá je zewsząd: i lękli się wielką bojáźnią.

Łk 2,14 Chwała ná wysokości Bogu, á ná ziemi pokoj, w ludziach dobre upodobánie.

Łk 2,15 I stáło się gdy odeszli ánjołowie od nich do niebá, że † ludzie oni † pásterze mowili jedni do drugich, podzmy wżdy áż do Betlejem, á oglądajmy tę rzecz ktora się stáłá, ktorą nam Pan oznajmił.

Łk 2,25 A oto był człowiek w Jeruzálem, ktoremu imię Symeon, á ten był człowiek spráwiedliwy i bogobojny, oczekawájąc pociechy Izráelskiej: á Duch świętej był ná nim.

Łk 2,27 I przyszedł w duchu do kościołá: á gdy rodzicy wwiedli dzieciątko Jezusá áby zá nie uczynili wedle zwyczáju zakonnego.