Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 10,29 Ociec moj ktory mi dał, więtszy jest ze wszech, á żaden nie może wydrzeć z ręki ojcá mego.

Jn 10,33 Odpowiedzieli mu żydowie, mowiąc: O dobrą spráwę nie kámionujem cię, ále o bluźnierstwo, á iż ty człowiekiem będąc, czynisz siebie sámego Bogiem.

Jn 10,35 Jesli ony názwał Bogámi, ku ktorym słowo Boże było, á nie może się rozruszyć pismo.

Jn 10,38 A jesli czynię, i jesli mnie nie wierzycie, spráwam wierzcie, ábyście poználi i wierzyli, że we mnie ociec, á ja w nim.

Jn 11,8 Mowią mu uczniowie: Rábbi, teraz cię szukáli ukámionowáć żydowie, á zásię tám idziesz?

Jn 11,11 To rzekł, á zátym mowi im: Łázarz przyjaciel nász zásnął, ále idę ábym go obudził.

Jn 11,13 Ale Jezus mowił o śmierci jego, á oni mnimáli, że o spániu sennym mowi.

Jn 11,34 Rzekli mu: Pánie, przydź á oglądaj.

Jn 11,38 A Jezus zásię oborzywszy się w sámym sobie szedł do grobu: á był (grob) w skále, á kámień położyli ná nim.

Jn 11,48 Jesli go ták niechamy wszyscy weń uwierzą, i przyjdą Rzymiánie á zniszczą nas i miejsce, i narod.

Jn 11,50 Iż pożyteczno wam, áby jeden człowiek umárł zá lud, á nie wszystek by narod zginął.

Jn 12,2 Tedy uczynili jemu tám wieczerzą, á marthá służyłá, záś Łázarz był jednym z siedzących z nim.

Jn 12,3 A przeto máryja wziąwszy funt olejku spikánárdowego wielce drogiego, pomázáła nogi Jezusowe, i otárłá włosámi swoimi. nogi jego, á dom nápełnił się z wonności olejku.

Jn 12,21 Przyjdzie Filip i mowi Andrzejowi, á zásię Andrzej i Filip mowią Jezusowi.

Jn 12,25 Jesli mi kto służy, zá mną niech idzie, á gdzie ja jestem, tám i sługa moj będzie.

Jn 12,27 Teraz duszá mojá strwożyłá się, á co rzekę? Ojcze záchowaj mię od tej godziny: Ale dlatego przyszedłem do tej godziny.

Jn 12,28 Ojcze rozsław twoje imię. Przyszedł przeto głos z niebá: á rozsławiłem, i zásię rozsławię.

Jn 12,34 Odpowiedziáłá mu tłuszcza: Myśmy słyszeli z zakonu, iż Krystus trwa áż do wieku, á jákoż ty mowisz: trzebá wywyższyć syná człowieczego? Ktoż jest ten to syn człowieczy?

Jn 12,40 Záślepił oczy ich i zákámiáłe uczynił serce ich, áby nie wiedzieli oczymá, áni rozumieli sercem, á nawrociliby się, i zleczyłbym je.