Słowo: twoje (1570) 
Wystąpienia 41-60 z 61
Łk 16,25 Rzekł záś Abráhám: Synu, wspomni iżeś pobrał dobrá twoje w żywocie twoim, á Łazarz takież złe: Teraz záś ten sie cieszy, ty záś cierpisz.
Łk 20,43 Aż położę nieprzyjacioły twoje podnożkiem nog twoich?
Łk 23,46 I wołájąc głosem wielkim Jezus rzekł: Ojcze w ręce twoje polecam duchá mego. A to wyrzekszy wypuścił (duchá)
Jn 5,8 Mowi mu Jezus: Wstań, weźmi łożko twoje, á chodź.
Jn 5,11 Odpowiedział im: Kto mię uczynił zdrowym, on mi rzekł, weźmi łożko twoje, i chodź.
Jn 5,12 Spytáli go przeto: Ktory jest człowiek co rzekł tobie, weźmi łożko twoje, i chodź?
Jn 7,3 Rzekli przeto k niemu Brácia jego, Przejdzi stąd, á idź do (ziemie) żydowskiej, áby i uczniowie twoi widzieli spráwy twoje ktore czynisz.
Jn 8,13 Rzekli przeto jemu Fáryzeuszowie, Ty sam o sobie świadczysz, świádectwo twoje nie jest prawdziwe.
Jn 9,17 Mowią zásię ślepemu, Ty co mowisz o nim, iż otworzył twoje oczy? On záś rzekł, że prorok jest.
Jn 9,26 Tedy zásię, jemu rzekli co uczynił tobie, jáko otworzył twoje oczy?
Jn 12,28 Ojcze rozsław twoje imię. Przyszedł przeto głos z niebá: á rozsławiłem, i zásię rozsławię.
Jn 17,6 Objáwiłem twoje imię ludziam ktore mi dałeś z świátá Twoi byli, á mnie dałeś je, i słowo twoje záchowáli.
Jn 17,10 I moje wszytko twoje jest, á twoje moje, i objaśnion jestem w nich, á już nie jestem ná świecie, a ci ná świecie są, á ja k tobie idę.
Jn 17,11 Ojcze świety, záchowaj je w imię twoje ktore dałeś mi, áby byli jedno, jáko my.
Jn 17,12 Gdy byłem z nimi ná świecie, ja chowałem je w imię twoje, ktore dałeś mi strzegłem, á żaden z nich nie zginął tylko syn zginienia, áby się pismo wypełniło.
Jn 17,14 Ja dałem im słowo twoje, á świát ich nienawidział, że nie są z świátá, jáko i ja nie jestem z świátá
Jn 17,17 Poświęć je w prawdzie twojej. Słowo twoje prawdá jest.
Jn 21,18 Prawdziwie prawdziwie mowię tobie, gdyś był młodszy, przepásowáłeś sam siebie, i chodziłeś gdzieś chciał: gdy się záś stárzejesz ściągniesz ręce twoje, á inszy cię opasze i przewiedzie dokąd ty nie zechcesz.
