Słowo: twoje (1561) 
Wystąpienia 41-60 z 62
Łk 11,36 A ták będzieli wszystko ciáło twoje świátłe, nie májąc ni kąská ciemności, będzie świátłe wszystko, á jákoby jasność łyskawice oświeci cię.
Łk 13,34 Jeruzálem, Jeruzalem, ktore zábijasz proroki, á kámionujesz te ktore posyłają do ciebie. Jáko wiele_kroć chciáłem zgromádzić syny twoje, jáko ptak gniázdo swoje pod skrzydłá, á nie chciáłoś?
Łk 15,31 Tedy mu on rzekł: Synu, tyś záwżdy ze mną jest, á wszystko co moje jest to twoje,
Łk 19,40 Mistrzu pofukaj te zwolenniki twoje. A on im rzekł: Powiádam wam, iż jeśliżeby ci milczeli, kámienie będą wołáły.
Łk 19,44 á ná ziemię cie porzucą, i syny twoje ktorzy w tobie są. A nie zostáwią w tobie kámieniá ná kámieniu, przeto iżeś nie poznáło czásu nawiedzenia swego.
Łk 20,43 áż położę nieprzyjacioły twoje podnożkiem nog twoich?
Łk 22,32 ále ja prosiłem zá tobą, áby nie ustáłá, wiárá twojá: á ty niegdy náwrociwszy sie, potwierdzaj bráty twoje.
Łk 23,46 A wołając wielkim głosem Jezus, rzekł: Ojcze w ręce twoje poruczam duchá mojego. A to rzekszy wypuścił duchá.
Jn 7,3 Tedy rzekli k niemu brácia jego: Wynidź stąd, á idź do żydowstwá, żeby też i zwolennicy twoi widzieli uczynki twoje ktore czynisz.
Jn 8,13 Rzekli mu tedy Fáryzeuszowie: Ty sam o sobie świadectwo dawasz, świádectwo twoje nie jest prawdziwe.
Jn 9,10 Pytáli go tedy, jákoż ci się otworzyły oczy twoje?
Jn 9,17 Tedy rzekli i po wtore do ślepego: Ty co powiádasz o tym ktoryć otworzył oczy twoje? A on rzekł że jest Prorok.
Jn 12,28 Ojcze, objáśń imię twoje. A w tym przyszedł głos z niebá, mowiący: I objaśniłem, i jeszcze objáśnię.
Jn 17,6 Oznajmiłem imię twoje ludziom ktoreś mi dał z świátá. Twoi byli, i mnieś je dał, i słowá twoje chowáli.
Jn 17,10 A moje wszystkie rzeczy twoje są, i twoje moje są: i jestem objáśnion w nich.
Jn 17,11 I już nie jestem ná świecie, á ci na świecie są, i ja do ciebie idę. Ojcze święty, záchowaj je w imię twoje, ktoreś mi dał, áby byli jedno jáko i my.
Jn 17,12 Gdym był z nimi, jam je chował w imię twoje. Ktoreś mi dał, strzegłem ich, i żaden z nich nie zginął, chybá syn zátrácenia áby sie pismo wypełniło.
Jn 17,14 Jam im dał słowá twoje, á świát je w nienawiści miał, iż nie są z świátá, jáko i ja nie jestem z świátá.
