Słowo: go (1551) 
Wystąpienia 41-60 z 99
Mt 18,27 Gdzie pán slutowáwszy się nad sługą onem, wypuścił go [ z tego] i dług mu odpuścił,
Mt 18,28 A wyszedwszy on to sługa, nalázł jednego towarzysza swégo, który mu był winien sto groszy i popádwszy go dusił ji rzeknąc oddáj mi coś winien,
Mt 18,29 Pádwszy tedy towarzysz je(go) prosił go rzeknąc, mij cierpliwość nade mną a oddám ci wszystko.
Mt 18,30 Leć on nie chciáł, ale szedwszy wsadził go do cięmnice aż_by oddał co był winien.
Mt 18,32 Tedy wezwáwszy go pán je(go) rzecze mu. Sługo zlośliwy wszystekęm ci on to dług odpuścił żeś mię prosił,
Mt 19,3 I przyszli k niemu Faryzeuszowie kusząc go i rzeknąc mu, Godzi-li się człowiekowi opuścić żonę swoję z ktoryj_kolwiek przyczyny?
Mt 20,19 i podadz{ą} go poganum na pośmiéwanié, na biczowanié i na ukrzyżowanié, a trzecié(go) dnia wstanié zasię.
Mt 21,7 przywiedli oślicę i oślę, i włożywszy na nie szaty swoje, wsadzili go na nię
Mt 21,38 A winiárze ujrzáwszy syna, rzekli tak sobie, Toć jest dziedzic, Podźmy zabijmy go i posiądźmy dziedzictwo je(go),
Mt 21,39 A uchwyciwszy ji, wyrzucili [go] précz z winnice i zabili [ji]
Mt 22,13 Tedy rzekł Król tym ktorzy na posłudze byli, związáwszy mu nogi i ręce wyrzućcie go w ciemność ná_zewnętrzniejszą, Tam będzie płacz i skrzytanie Mt 22,15 Tedy poszedwszy Faryzeus Mt 22,22 A [oni] gdy to usłyszeli zdziwili się i poszli precz opuściwszy (go). Mt 22,23 W on to dzień, przyszli do niego Saddukeuszowie, ktorzy powiedają że_by zmártwychwstanié nie było, i pytali go Mt 22,35 i spytáł go jeden z nich zakonu doktor niektory, kusząc go i mowiąc, Mt 22,43 Powie im, Jakóż tedy Dawid w duchu zowie go panem rzeknąc? Mt 22,45 Jeśli go tedy Dawid zowie panem, jakóż jest jego synem? Mt 23,15 Bieda wám Doktorowie i Faryzeuszowie obłudni, że krążycie morze i ziemię abyście jednego nowożydowina uczynili, a gdyby się zstáł czynicie go synem potępieniá tyle dwój jakoście sami. Mt 24,47 Zapráwdę wám powiedám, że nad wszystkiém co jedno má ustawi go.
