Słowo: je (1561) 
Wystąpienia 41-60 z 170
Mt 21,17 I zostáwiwszy je szedł precz z miástá do Bethánijej, támże mieszkał.
Mt 22,6 á drudzy też pojmawszy sługi je(go) á potwarzámi je zelżywszy pozábijáli.
Mt 23,4 A zwięzują brzemioná ciężkie, i nie_znośne, á kłádą je ná rámioná ludzkie: ále i pálcem swoim nie chcą ich ruszyć.
Mt 23,7 i pozdráwiánia ná rynku, i że je ludzie názywáją Rábbi.
Mt 23,34 A przeto oto ja posyłam do was Proroki, i Mędrce, i Doktory, á niektore z nich zábijecie i ukrzyżujecie, niektore będziecie biczowáć w Bożnicach wászych, i będziecie je prześládowáć od miástá do miástá,
Mt 25,32 á przedeń zgromádzą sie wszyscy narodowie, i odłączy je jedne od drugich, jáko więc pásterz odłącza owce od kozłow:
Mt 26,29 A powiádam wam, że odtychmiást nie będę pił z te(go) rodzáju winnej mácice, áż do onego dniá, kiedy je będę pił z wámi nowe, w krolestwie ojcá mojego.
Mt 26,40 Potym przyszedł do zwolennikow swoich, i nálazł je á oni śpią, i rzekł Piotrowi: Tákże to nie mogliście jednej godziny ze mną czuć?
Mt 26,43 I przyszedł záś powtore, i nálazł je á oni śpią, bo były oczy ich obciążone.
Mt 26,44 A zostáwiwszy je odszedł záś, i modlił sie po trzecie, też słowá mowiąc.
Mt 27,10 i dáli je ná rolą gárnczárzową, ták jáko mi postánowił Pan.
Mt 27,59 A wziąwszy ciáło Jozeff, uwinął je w prześcierádło czyste,
Mt 27,60 i włożył je do swego grobu nowego, ktory był wykowáł w skále. I przywálił kámień wielki ku grobowym drzwiam, á szedł precz.
Mt 28,19 Szedwszy tedy uczcie wszystki narody, krzcząc je, w imię Ojcá, i Syná, i Duchá świętego,
Mk 1,21 I weszli potym do Káphárnaum, nátychmiast w Soboty wszedszy do Bożnice, náuczał je.
Mk 1,22 A zdumiewáli sie náuce jego, ábowiem był náuczájący je, jáko ten ktory miał moc, á nie jáko Szkrybowie.
Mk 2,13 I wyszedł zásię do morzá, á wszystká tłuszcza przychodziłá do nie(go), á on je náuczał.
Mk 2,16 Ujźrzawszy to Doktorowie i Fáryzeuszowie iż jadł z jáwnemi i z tájnemi grzeszniki, mowili zwolennikom jego: Czemuż to z jáwnemi i z tájnemi grzeszniki i je i pije mistrz wász?
Mk 3,14 Tedy ták spráwił żeby ich dwánaście było s nim: á żeby je posłał kázáć.
Mk 3,23 Tedy wezwawszy je, mowił do nich w przypowieściach: Jákoż może szátan szátáná wyrzucić?
