Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mk 7,25 Abowiem niewiástá jáko skoro usłyszáłá o nim, ktorej corká miáłá duchá nieczystego, weszłá, i upádłá do nog jego.

Mk 7,26 Abowiem byłá niewiástá pogáńska, Syropheniszká rodem. I prosiłá go o to áby wygnał dyjabelstwo z jej dziewki.

Mk 8,35 Abowiem kto by chciał duszę swoję záchować, ten ją stráci: Ale kto by strácił duszę swą dla mnie, i dla Ewánjelijej, ten ją zachowa.

Mk 8,38 Abowiem kto by sie mnie wstydał, i słow moich, miedzy tym národem cudzołożnym i grzesznym: tedy i syn człowieczy będzie sie go wstydał, gdy przyjdzie w chwałę ojcá swego z Anijoły świętemi.

Mk 9,34 A oni ná to milczeli. Abowiem ná drodze miedzy sobą rozmawiáli kto by z nich był więczszym.

Mk 9,41 Abowiem kto by wam dał nápić sie kubek zimny wody w imię moje, przeto że jesteście Chrystusowi: záprawdę wam powiádam, nie utráci zapłáty swojej.

Mk 9,49 Abowiem kożdy człowiek ogniem będzie solon,i wszelka ofiárá, solą będzie soloná.

Mk 10,22 Tedy on záfrásowawszy sie z (tego) słowá, szedł precz smutny, abowiem był tym ktory miał wiele imienia.

Mk 10,27 A pojźrzawszy ná nie Jezus, rzekł: U ludzi niepodobna jest, ále u Bogá nie. Abowiem wszystkie rzeczy podobne są u Bogá.

Mk 12,25 Abowiem kiedy z martwych wstáną, áni sie będą żenić, áni wydáwáć zá mąż: ále są jako Anijołowie Boży w niebiesiech.

Mk 13,8 Abowiem powstánie narod przeciwko narodowi, i krolestwo ná krolestwo, á mieścy będzie sie ziemiá trzęsłá, będą też i głody, (áleć) te rzeczy początkiem boleści.

Mk 13,11 A gdy_by was wiedziono, wydáwájąc was, nic sie nie rozmyślajcie przed tym co byście mieli mowić. Ale co wam będzie dano w onę godzinę, to mowcie. Abowiem nie wy jesteście co mowicie, ále Duch święty.

Mk 14,7 Abowiem ubogie záwżdy będziecie mieć z sobą: á gdy będziecie chcieli, możecie im dobrze czynić: ále mnie nie záwżdy macie.

Mk 14,27 I rzekł do nich Jezus: Wszystcy sie zgorszycie we mnie tej nocy: Abowiem ták nápisano jest. Ubije Pásterzá, á rozproszą sie owce.

Łk 1,18 I rzekł Zácháryjasz do Anijołá: Po czym to poznam? Abowiem ja jestem stáry, i żoná mojá podeszłá w leciech swoich.

Łk 1,44 Abowiem oto jako skoro sie stał głos pozdrowienia twego w uszach moich, rozrádowáło sie wielką rádością dzieciątko w żywocie moim.

Łk 1,49 Abowiem uczynił mi wielkie rzeczy, ten ktory mocny jest, i święte imię jego.

Łk 3,9 Abowiem jużci siekierá do korzeniá u drzewá przyłożona jest. A ták kożde drzewo ktore nie czyni owocu dobrego, będzie wycięte i w ogień wrzucone.

Łk 7,5 Abowiem miłuje narod nász, i onże nam Bożnicę zbudował.

Łk 7,7 Abowiem nie jestem godzien ábyś pod dách moj wszedł, i przetoć też i siebiem sámego nie poczytał być godnym, żebym był szedł do ciebie: ále rzecz słowem i będzie uzdrowion sługá moj.