Słowo: ábo (1577) 
Wystąpienia 41-60 z 108
Mt 25,44 Tedy mu odpowiedzą i oni, mowiąc, Pánie, kiedy żesmy cię widzieli łáknącym, ábo prágnącym,. ábo gościem, ábo nágim, ábo niemocnym, ábo w ciemnicy, á nie służyliśmy tobie?
Mk 2,9 Coż łaćwiej jest, rzec powietrzem ruszonemu, odpuszczone są tobie grzechy, ábo rzec, wstań á weźmi łożko twe i chodź?
Mk 3,4 A onym rzekł, [Godzili się w szábáty dobrze czynić ábo żle czynić?] dusze záchowáć ábo zábić? A oni zámilknęli.
Mk 3,33 I opowiedziáł im mowiąc, ktoż jest mátká mojá, ábo bráćia moi?
Mk 4,17 A nie máją korzeniá w sobie: ále są doczesnymi: potym gdy przyjdzie ućiśnienie, ábo prześládowánie dla mowy, nátychmiast się gorszą.
Mk 4,21 I mowił im, [Izaliż świecą przychodzącą,] áby ją kładziono pod łorzec, ábo pod łoże? Zaż nie dlatego áby byłá ná świecznik postáwioná?
Mk 4,30 I mowił, [komusz przypodobiemy] krolewstwo Boże? [ábo w ktorej przypowieści położymy je?]
Mk 7,10 Bo Moyżesz rzekł, Czći ojcá twego i mátkę twoję: á ktoby złorzeczył ojcu ábo mátce, niech śmiercią umrze.
Mk 7,11 A wy mowićie, Jeśliżby człowiek rzekł ojcu ábo mátce, Korban (co jest dar) ktokolwiek będzie odemnie, pomożeć.
Mk 7,12 I niedopuszczćie mu więcej nic czynić ojcu swemu ábo mátce swej.
Mk 10,29 A Jezus odpowiedziawszy, rzekł, Amen mowię wam, zaden nie jest ktoryby opuśćił dom, ábo bráćia, ábo śiostry, ábo ojcá, ábo mátkę, ábo żonę, ábo dzieći, ábo role dla mnie i Ewánieliej,
Mk 12,14 A oni przyszedszy, rzekli mu, Náuczyćielu, wiemy żeś prawdziwy jest, á niedbasz ninakogo: ábowiem nie pátrzasz ná osobe ludzką, ále w prawdzie drogi Bożej uczysz: Godzili się dáć czynsz Cesárzowi abo nie? Damysz ábo nie damy?
