Słowo: álbo (1570) 
Wystąpienia 41-60 z 78
Mk 13,35 Czujcie przeto, bo nie wiecie gdy Pan domu przyjdzie, z wieczorá álbo o pół nocy, álbo o kurzech, albo z poránku.
Łk 6,9 Rzekł przeto k nim Jezus: Spytam was co się godzi w soboty: dobrze czynić, álbo źle czynić? Duszę uzdrowić, álbo zágubić?
Łk 7,19 Posłał ku Jezusowi mowiąc: Ty jesteś przychodzący, álbo inszego czekamy?
Łk 7,20 Przyszedszy záś k niemu mężowie, rzekli: Johan krzciciel posłał nas k tobie, mowiąc: Ty jesteś przychodzący, álbo inszego czekamy?
Łk 8,16 Nikt záś świecę zápaliwszy nie nákrywa jej naczyniem, álbo pod łoże kładzie, ále (ją) na świecznik stáwia, áby wchodzący widzieli świátło.
Łk 9,25 Co bo pomoże człowiek zyskawszy wszystek świát, á sámego siebie zgubiwszy, álbo zá winę utráciwszy
Łk 12,11 Gdy záś będą was wodzić przed szkoły i urzędy, i władze, nie troszczcie się, jako álbo cobyście odpowiedáli, álbo cobyście mowili.
Łk 12,29 I wy nie szukajcie cobyście jedli, álbo pili, i nie wieszajcie się (zmyslą.)
Łk 12,41 Rzekł zaś jemu Piotr: Pánie, knam li podobieństwo to mowisz, á Łk 13,15 Odpowiedział przeto jemu Pan, i rzekł: Obłudniku, káżdy z was w sobote nie odwięzuje li wołu swego, á Łk 14,5 A odpowiedájąc k nim, rzekł: ktorego z was osieł álbo woł do studnie wpádnie, á nie wnet go wyciągnie w dzień sobotni? Łk 14,12 Mowił zaś i (onemu) ktory go był wezwał: Gdy czynisz obiád álbo wieczerzą. Nie zow przyjacioł twoich, áni brátow twoich, áni przyrodnych twoich, áni sąsiad bogatych, by kiedy i ci zá to ciebie nie wezwáli, i będzie tobie oddánie. Łk 16,13 Żadny czeládnik nie może dwum pánom służyć. Bo álbo jednego bedzie nienawidzieć, á drugiego miłować: álbo ku jednemu przystánie, á drugiego zániedba. Nie możecie Bogu służyć i mámonowi. Łk 17,7 Kto zaś z was májąc niewolnika oracza álbo pásącego, ktoryby przyczodzącemu z polá rzekł wnet: przyszedszy usiadszy Łk 18,29 On záś rzekł im: Prawdziwie mowię wam, iż nikogo niemász kto opuścił dom, albo rodzice, álbo brácią, álbo żonę, álbo dzieci, dla krolestwá Bożego,
