Słowo: álbo (1556) 
Wystąpienia 41-60 z 76
Mk 7,11 Ale wy mowicie. Jeśliby rzekł człowiek ojcu álbo mátce. Korban, co jest dar, ktorykolwiek <ż>e mnie jest, tobie będzie pożyteczen,
Mk 7,12 i dálej nie dopuścicie jemu co czynić ojcu swemu álbo mátce,
Mk 10,29 Odpowiádając Jesus rzekł. Záprawdę powiádam wam. Żadny nie jest ktoryby opuścił dom, álbo brácią, álbo siostry, álbo ojcá, álbo mátkę, álbo syny, albo role
Mk 10,40 ále siedzieć ná práwicy mojej, álbo ná lewicy, nie jest mojá (rzecz) dáwáć wam, ále ktorym zgotowano jest.
Mk 13,32 A o dniu onym álbo godzinie nikt nie wie, áni ánjołowie w niebie, áni syn, jedno ociec.
Mk 13,35 Przeto czujcie, ábowiem nie wiecie kiedy pan domu przyjdzie, wieczor, álbo w północy, czuli kiedy kury poją, czyli rano.
Łk 2,24 áby też dáli ofiárę według tego jáko rozkazáno jest w zakonie páńskim, parę synogárlic, álbo dwoje gołąbiąt.
Łk 8,16 A żadny świecę zápálájąc, nie zákrywa jej naczynim álbo pod łoże kłádzie. Ale ná świecznik kłádzie, áby wchodzący widzieli świátło.
Łk 12,11 A kiedy będą wwodzić was do bożnic, i do rády, i do urzędownie chciejcie sie troskáć jáko, álbo co byście odpowiádáli, álbo co byście mowić mieli.
Łk 12,14 A on rzekł temu Człowiecze. Któż mie ustáwił sędzią, álbo dzielnikiem nád wámi.
Łk 12,29 A wy nie chciejcie szukáć cobyście jedli, álbo cobyście pili, i nie chciejcie sie wysoko wznosić.
Łk 13,15 A odpowiádájąc k niemu pán rzekł. Przykryci ludzie. Izáli wszelki z was w sobotę nie odwięzuje wołu swego álbo osłá od żłoby i wiedzie go nápáwáć?
Łk 14,5 I odpowiádájąc do nich rzekł. Ktorego z was osieł álbo woł w studnią wpádnie, á nie tudzież wyciągnie go w dzień Sobboty?
Łk 14,12 Mowił też, i temu ktory go wezwał. Kiedy czynisz obiad, álbo wieczerzą, nie chciej wzywáć przyjacioł twoich, áni bráciej twoich, áni przyrodzonych, áni sąsiádow, áni bogaczow, áby też snadź i oni zásię ciebie nie wezwáli, á zstáłobyć sie oddánie.
Łk 16,13 Żadny sługá nie może dwiemá pánom służyć. Abowiem albo jednego będzie nienawidział, á drugiego będzie miłował, álbo ku jednemu przystanię, á drugiego wzgárdzi. Nie możećie Bogu służyć i pieniądzom.
