Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Słowo: ábowiem (1577)

Wystąpienia 41-60 z 94

Mt 22,16 I posłáli mu ucznie swoje z Herodjany, mowiąc, náuczycieli, wiemy iżeś jest prawdziwy, i drogi Bożej w prawdzie uczysz, á niedbasz ni nákogo, ábowiem nie pátrzasz ná osobę ludzką.

Mt 23,8 Ale wy nie dajcie się zwáć Rabbi: ábowiem jeden jest náuczyciel wász Christus: á wy wszyscy jesteście brácią.

Mt 23,9 Ani zowcie kogo ojcem wászym ná ziemi: ábowiem jeden jest ociec wász ktory jest [ná niebiesiech.]

Mt 23,17 Głupi i ślepi: ábowiem coż więtszego jest, złoto, czy kościoł ktory poświąca złoto?

Mt 23,19 Głupi i ślepi, ábowiem coż więtszego jest? dar, czyli ołtarz ktory poświącą dar?

Mt 24,42 Czujcie tedy, ábowiem niewiecie ktorej godziny wász pan przyjdzie.

Mt 26,43 A przyszedszy nálazł je † zásię † śpiące: ábowiem były oczy ich ociążone.

Mt 26,52 Tedy mu rzekł Jezus, Obroć miecz swoj ná miejsce jego: ábowiem wszyscy ktorzy miecz biorą [mieczem poginą.]

Mt 27,19 A gdy on siedział ná stolicy sądowej, posłáłá ku niemu żona je(go), mowiąc, nie moej żadnej spráwy z tym spráwiedliwym: ábowiem wielem cierpiáłá dziś we śnie dla niego.

Mt 28,6 Nie mászći go tu: ábowiem ci wzbidzony jest, jáko powiedział chodźcie, oglądajcie miejsce gdzie leżał Pan.

Mk 5,9 Zopytał go, coć zá imię? á odpowiedział mowiąc, imię mi wojsko: ábowiem nas jest wiele.

Mk 5,42 I nátychmiast pánienká wstáłá, i chodziłá: ábowiem byłá we dwanaśćie lećiech: i zdumieli się zdumieniem wielkim.

Mk 6,48 I ujzrzał je w onym płonieniu utrápione (ábowiem wiátr był im sprzećiwny.) A około czwartej straży nocnej przyszedł do nich, chodząc po morzu: i chćiał je minąć.

Mk 8,3 A jeśli je opuszczę poszczące się [do domu] ich, ustáną ná drodze: ábowiem niektorzy z nich [zdáleká przyszli.]

Mk 9,34 Lecz oni milczeli: ábowiem w drodze s sobą rozmawiáli [ktory] z nich był więtszym.

Mk 9,39 A Jezus rzekł, Nie hámujćiego, ábowiem żaden nie jest ktoryby czynił cudá przez imię moje, á mogł mi prędko złorzeczyć.

Mk 10,14 A widząc Jezus, gniewał się, i rzekł im, Dopuśććie dziatkam iść do mnie, á nie hámujćie ich: ábowiem ći tákowych jest krolestwo [Boże.]

Mk 10,22 A on, zátrwożywszy się z tej powieśći odszedł smętny: ábowiem miał wiele májętnośći.

Mk 10,27 A Jezus pojzrzawszy ná nie, rzekł, U ludzić niepodbno, ále nie u Bogá: ábowiem u Bogá wszystko jest podobno.

Mk 11,18 A słyszeli to uczeni w piśmie i przedniejszy ofiárownicy, i szukáli jákoby go zátráćili: ábowiem się go bali, iż wszytek tłum zdumiewał się z náuki jego.