Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mk 6,48 I ujźrał że się pracowáli wioząc, (ábowiem wiatr był im sprzeciwny) A ták o czwartej w noc przyszedł do nich chodząc po morzu i chciał je minąć.

Mk 8,2 Rozlitowáłem się nád zebrániem ludzi, ábowiem już przez trzy dni zostawáją przy mnie á nie máją co jeść.

Mk 8,3 Gdzie więc jeśli je opuszczę bez pokármu do domow ich, ustáną ná drodze, ábowiem niektorzy z nich z dáleká przyszli.

Mk 8,33 Ale on obrociwszy się, i wejźrawszy ná swe zwolenniki, sfukał Piotrá mowiąc, Odejdź ode mnie szátánie, ábowiem nie rozumiesz to co jest Bożego, ále to co jest ludzkiego.

Mk 9,34 Lecz oni milczeli, ábowiem jedni z drugimi poswárzyli się byli kto by był więczszy.

Mk 10,22 Ale się on zásmucił dla onej powieści, i odszedł frásownym, ábowiem miał wiele májętności.

Mk 12,14 A ták oni przyszedszy, rzekli do niego, Mistrzu, wiemy żeś prawdziwy jest, á nie dbasz ni ná kogo, ábowiem się nie oglądász ná osobę ludzką, ále w prawdzie drogi Bożej uczysz: Słusznali rzecz dać czynsz Cesárzowi ábo nie? Zali damy, zali nie damy?

Mk 14,8 Co mogłá to uczyniłá, ábowiem w czás uprzedziłá pomázáć ciáło me ku pogrzebowi.

Mk 15,42 A gdy już był wieczor, (ábowiem był dzień przygotowánia, to jest, dzień przed Szábátem)

Mk 16,4 (A gdy pojźrały, obaczyły kamień odwalony) ábowiem był barzo wielki.

Mk 16,8 Tedy wnet odszedszy, uciekły od grobu, ábowiem ze drżeniem zdumiáły się, á nikomu nic nie powiedáły, bo się bały.

Łk 3,8 Przynoścież tedy pożytki godne ku uznániu, á nie poczynajcie mowić sámi u siebie, Ojcá mamy Abráhámá, ábowiem wam powiedam, Iż by też mogł Bog z tych kámieni wzbudzić dzieci Abráhámowi.

Łk 6,19 Owa się wszytká wielkość ludzi stárałá jákoby się go dotknąć, ábowiem moc wychodziłá od niego, i uzdrawiał wszytki.

Łk 6,25 Biadáż wam ktorzyście nápełnieni, ábowiem łáknąć będziecie, Biádáż wam ktorzy się teraz śmiejecie, bo będziecie narzekáć i płakać.

Łk 6,26 Biádáż wam gdy ludzie wszyscy dobrorzeczyć wam będą, ábowiem ci też toż czynili fałesznym prorokom ojcowie ich.

Łk 6,38 Dajcież á będzie wam dano, miárę dobrą, nátłoczoną, potrzęsioną, i opływájącą dádzą w zánádrzá wásze, ábowiem tąż miárą ktorą mierzycie, tąż wam zásię drudzy odmierzą.

Łk 8,30 Pytał go tedy Jezus mowiąc, Ktore jest twe imię? á on powiedział Huf, ábowiem wiele dyjabelstwá wstąpiło było weń.

Łk 8,37 A ták go prosił wszytek lud okolicznie przyległej ziemicy Gadáreńczykow áby szedł precz od nich, ábowiem byli wielkim stráchem zjęci, á on też wsiadszy w łodź wrocił się.

Łk 8,40 Potym gdy się Jezus wrocił, przyjęło go zgromadzenie ludzi, ábowiem go wszyscy czekáli.

Łk 9,49 A odpowiedziawszy Jan rzekł: Mistrzu widzielichmy niektorego co pod imieniem twym wyrzucał dyjabelstwá, i pohámowálichmy go, ábowiem nie chodzi zá tobą z námi.