Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mk 1,44 I mowi jemu, patrz ábyś nikomu nic nie powiedał, ále idź ukaż siebie sámego ofiárnikowi, i przynieś zá oczyścienie twe co rozkazał Moiżesz ná świádectwo im.

Mk 2,17 A usłyszawszy Jezus mowi im: Nie potrzebują zdrowi lekárzá, ále źle sie májący. Nie przyszedłem zwáć spráwiedliwych ále grzesznych do pokájánia.

Mk 3,26 Jesliby szátan sam przeciw sobie powstał, á byłby rozdwojon, nie może się zostáć, ále koniec ma.

Mk 4,17 I nie máją korzenia w sobie, ále doczesnymi są, á potym gdy bywa kłopot, ábo prześládowánie dla słowá, wnet się obrażáją.

Mk 4,35 I odpuściwszy tłuszcze, przyjęli go (ták) jáko był w łodzi, ále i ine łodki były z nim.

Mk 5,4 Przeto iż często był wiązan łáńcuchy i pętámi, ále się ná nim łáńcuchy rwáły, á pętá tárgały, i nie mogł go żaden skrocić.

Mk 5,19 Záś Jezus nie przypuścił go, ále mu rzekł, Idź do domu twojego do swych, á oznajmi im jáko wielkie rzeczy tobie Pan uczynił á jáko się zlitował nád tobą.

Mk 5,39 I wszedszy rzekł im, Przecz się mieszacie i płáczecie? Dzieweczka nie umárłá, ále śpi.

Mk 6,20 Záś Herodyjás czyháła nań, i chciáłá go zámordowáć, ále nie mogłá.

Mk 7,5 Potym go pytáli Fáryzeuszowie i w piśmie uczeni, przecz uczniowie twoi nie chodzą wedle ustáwy stárszych, ále nieumytymi rękomá jedzą chleb?

Mk 7,15 Nie masz nic zwierzchownego co wchodzi w człowieká, co by go mogło spospolitowáć, ále co wychodzi od niego, toć jest co pospolituje człowieká.

Mk 7,19 Ponieważ nie wchodzi mu do sercá, ále do brzuchá, i ná dwor wychodzi, przeczyszczájąc wszytki potráwy?

Mk 7,36 I rozkazał im áby żadnemu nie powiedáli, ále czym on pilniej im zákázował, tym więcej przepowiedáli.

Mk 8,33 On záś obrociwszy się i ujrzawszy ucznie swe zgromił Piotrá mowiąc, idź zá mną szátánie, iż nie rozumiesz co Boże, ále co jest człowiecze.

Mk 9,22 I często go miotał do ogniá i do wod aby go strácił, ále możesz li co pomoż nam, zlitowawszy się nád námi.

Mk 9,37 Ktożkolwiek z tákowych dziatek przyjmie jedno ná imię moje mnie przymuje, á ktokolwiek mnie przyjmie, nie mnie przyjmuje, ále onego ktory mię posłał.

Mk 10,8 I będą swoje w jedno ciáło: A tak już nie są dwá, ále jedno ciáło.

Mk 10,27 A Jezus pojrzawszy ná nie, rzekł, U ludzi nie możno, ále u Bogá, wszytko bo możno u Bogá.

Mk 10,40 Lecz siedzieć po práwicy mej i po lewicy mej, nie mojá (rzecz) dáwáć, ále ktorym nágotowano: