Słowo: go (1561) 
Wystąpienia 561-580 z 580
Mk 12,0 Cap(itulum): 12 Przepowieść o winnicy Pan żydom powiáda, á oni bacząc że na nie mowi, chcieli go podchwycić w mowie, i posłáli k niemu pytáć o czyńsz Cesárzski, i o z martwych wstániu Sáduceuszow, ná koniec sámi o przykazánie pierwsze pytáją, odpráwiwszy je Pan, wdowę ubogą bogaczom przekłáda.
Mk 14,0 Cap(itulum): 14. Żydowie spiknęli sie ná Páná Jezusá, ktorego Mágdálená námázáłá, chociaż Zwolennicy szemrzą, wielkonocnego báránká pożywa, w ogrojcu sie modli, od żydow zá Judaszową pomocą pojman, przed Kájfászem oskárżon, Piotr sie go záprzał trzy_kroć.
Łk 22,0 Cap(itulum): 22. Judasz z żydy zmowę czyni, o wydániu Krystusá, Żydowie mu pieniądze obiecują, Pan Krystus wieczerzą skończywszy, na modlitwę wyszedł do Ogrojdcá, tám od Judaszá wydány, wiedzion do Káyffasza Piotr sie go trzykroć záprzał, á z páná sie náśmiewáją nágráwáją, synem Bożym sie przedsie być wyznawa.
Jn 6,0 Cap(itulum): 6. Pan Chrystus pięciorgiem chlebá, pięć tysięcy ludzi nákarmił, gdy go chciano krolem obráć i uczynić, uszedł, náucza o chlebie niebieskim, i o ciele swoim i o krwi swej, zwolennicy niektorzy od niego odstáli, ále Apostołowie ci przy nim trwáli.
Jn 9,0 Cap(itulum) 9. Pan ślepo národzonego uzdrowił w Sobbotę, który znak Licemiernicy chcieli zátłumić, i przetoż onego uzdrowionego że jáwnie to sie z nim stáło wyznawał, z bożnice wyrzucili, á Pan go do siebie przytulił.
Jn 10,0 Cap(itulum): 10. Opisuje Pan Krystus prawdziwego pásterzá, siebie i pásterzem, i drzwiámi názywa. Żydowie go chcą ukámionowáć, ktory sie odzywájąc do uczynkow swoich, powiáda sie być jednym z Bogiem ojcem, i być synem Bożym.
Jn 21,0 Cap(itulum): 21. Pan Chrystus sie zwolennikom u morzá Tyberyjádskiego okazał, Piotrá trzy_kroć spytawszy jákoby go miłował, poruczył mu trzodę swoję.
Jn 6,71 A to rzekł o Judaszu Symoná Iskáryjothy: bo go ten miał wydáć będąc jednym ze dwunaście.
Łk 18,43 I tudzież przejźrzał, i náśládował go chwaląc Bogá. A wszystek lud gdy to ujźrzał, dał chwałę Bogu.
Mt 21,46 I chcąc go pojmáć, obawáli sie wżdy tłuszcze: bo go sobie mieli jáko zá Proroká.
Mt 24,51 i rozetnie go, i cząstkę jego położy z obłudnymi, tám będzie płácz i zgrzytánie zębow.
Łk 19,48 ále nie nájdowali co by mu uczynili. Abowie(m) wszystek lud bárzo pilnie słucháł go.
Mk 6,56 A gdziekolwiek wchodził do miásteczek, álbo do wsi, álbo do miast, po ulicach kłádli niemocne, i prosili go, żeby choć podołká odzienia jego mogli sie dotknąć: á ilekolwiek sie dotykáło, stawáli sie zdrowemi.
Łk 21,38 A lud ná świtániu przychodził k niemu do kościołá słucháć go.
Mt 8,34 A oto wszystko miásto wyszło przeciwko Jezusowi. I ujźrzawszy go prosili áby z ich granic wyszedł.
Mt 14,36 i prosili go áby sie choć podołká odzienia jego dotknęli. A ktorzykolwiek sie dotykáli, stáli sie zdrowemi.
Mt 22,46 Żaden s nich nie mogł mu ná to odpowiedzieć by słowá: áni go śmiał od onego dniá żaden więcej o co pytáć .
Łk 11,54 á w wielu rzeczach czuhájąc nań pátrzyli owa by go w czym podchwycili z ust jego, chcąc go oskárżyć.
