Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 8,57 Rzekli tedy żydowie do niego. Pięćdziesiąt lat jeszcze nie masz, á Abráhámá widziałeś?

Jn 9,8 Tedy sąsiedzi i ktorzy go widzieli pierwej iż żebrakiem był, mowili. Zali nie ten jest, ktory siedział á żebrał? A drudzy mowili. Iż ten jest

Jn 9,11 Odpowiedział. On człowiek ktory rzeczon Jesus błoto uczynił, i pomázał oczy moje, i rzekł mi. Idź do Sadzawki Siloe, á omy sie, szedłem, i omyłem i widzę.

Jn 9,20 Odpowiedzieli im rodzicy jego i rzekli. Wiemy iż ten jest syn nász, á iż sie ślepo národził.

Jn 9,31 A wiemy iż grzesznych Bog nie słucha. Ale jeśli kto bożym chwalcą jest, á wolą jego czyni, tego wysłucha.

Jn 9,34 Odpowiedzieli i rzekli jemu. W grzechach wszytekeś sie národził, á ty uczysz nas? I wyrzucili go precz.

Jn 10,3 Temu odźwierny otwarza, á owce głosu jego słucháją. A własnych owiec wzywa własnymi przezwiski i wywodzi je.

Jn 10,4 I gdy własne owce wypuszci, przed nimi idzie, á owce go náśládują, bowie(m) znáją głos jego.

Jn 10,9 Ja jestem drzwiámi. Przez mię jeśliby kto wszedł, będzie zbáwion, i wnidzie, i wynidzie, á pasze najdzie.

Jn 10,10 Złodziej nie przychodzi, jedno áby kradł, á zábił, i zátrácił. Jam przyszedł, áby żywot mieli i obficiej mieli. #

Jn 10,12 A najemnik, i ktory nie jest pásterzem, ktorego nie są owce własne, widzie wilká przychodzącego, i opuszcza owce, i ucieka, á wilk drapie, i rozprasza owce.

Jn 10,16 A drugie owce mam, ktore nie są z tej owczarniej. I ony potrzebno mi przyprowádzić, á głosu mego będą słucháć: i będzie jedná owczarnia, i jeden pásterz. #

Jn 10,25 Odpowiedział im Jesus. Mowię wam, á nie wierzycie. Uczynki ktore já czynię w imię ojcá mojego, ty świádectwo wydawáją o mnie.

Jn 10,27 owce moje głosu mojego słucháją, á ja poznawam je, i náśládują mnie,

Jn 10,28 i ja żywot wieczny dawam im, á nie zginą ná wieki, i nie wydrze ich nikt z ręki mojej.

Jn 10,38 A jeśliż czynię, i jeśli mnie nie chcecie wierzyć, uczynko(m) wierzcie: byście poználi i wierzyli, iż ociec we mnie jest, á ja w ojcu. #

Jn 11,31 Żydowie tedy ktorzy byli z nią w domu á pocieszali ją gdy widzieli Máryją iż rychło wstała i wyszła, szły są zá nią mowiąc. Iż idzie do grobu, áby tám płákáła.

Jn 11,34 i rzekł. Gdzieście położyli jego? Rzekli jemu. Pánie poidź á oglądaj.

Jn 11,42 á ja wiedziałem, iż záwżdy mnie słuchasz, ále dla ludu ktory około stoi rzekłem, áby uwierzyli iżeś ty mnie posłał.

Jn 11,44 I nátychmiast wyszedł, ktory był umárł, obwiązan ná ręku i ná nogach, obwiastámi grobowymi, i oblicze jego ścierką było związáne. Rzekł im Jesus. Rozwiążcie go, á dopuśćcie mu wolnie idź.