Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 18,30 Odpowiedzieli i rzekli mu, Być ten nie był złoczyńcą, tedyćbychmy go nie podáli tobie.

Jn 18,31 Rzekł im tedy Piłat: Weźmicież go wy, á wedle zakonu wászego osądźcie go. Rzekli mu tedy żydowie: Namci się nie godzi zábijać nikogo.

Jn 19,2 A żołnierze upłotszy koronę z ciernia, włożyli ná głowę jego, i w płaszcz szárłatny oblekli go,

Jn 19,4 Wyszedł tedy zásię Piłat ná dwor, i rzekł im: Oto go wam wiodę ná dwor, ábyście poználi że w nim żadnej winy nie nájduję.

Jn 19,6 Gdy go tedy ujźrzeli przedniejszy ofiárownicy i opráwcy, záwołáli mowiąc, Ukrzyżuj, ukrzyżuj. Rzekł im Piłat, weźmicież go wy, á ukrzyżujcie. Boć ja w nim winy nie najduję.

Jn 19,12 Odtądże Piłat szukał jákoby go wypuścić: lecz żydowie wołáli mowiąc, Jeśli tego wypuścisz, nie jesteś przyjaciel Cesárski. Káżdy co się czyni Krolem, sprzeciwia się Cesárzowi.

Jn 19,15 A oni wołáli, zátráć, zátráć, ukrzyżuj go. Rzekł im Piłat, Króláć wászego ukrzyżuję? Odpowiedziali przedniejszy ofiárownicy, Nie mamy Krolá jedno Cesárzá.

Jn 19,16 Przeto tedy wydał go im żeby był ukrzyżowan. I wzięli Jezusá [i odwiedli.]

Jn 19,18 Gdzie go ukrzyżowáli, á z nim drugich dwu stąd i zowąd, á w pośrzodku Jezusá.

Jn 19,33 A gdy przyszli do Jezusá, gdy go ujźrzeli już umárłego, nie łamáli goleni jego:

Jn 20,2 Biegłá tedy i przyszłá do Szymoná Piotrá, i do onego drugiego uczniá ktorego miłował Jezus: á rzekłá im, wziętoć Páná z grobu, á nie wiemy kędy go położono.

Jn 20,13 I rzekli jej oni, Niewiásto przecz płáczesz? Rzekłá im, iż wzięto Páná me(go), á nie wiem kędy go położono.

Jn 20,15 Rzekł jej Jezus, Niewiásto, czego płáczesz? kogo szukasz? oná mniemájąc żeby był ogrodnik, rzekłá mu, Pánie jeśliżeś go wyniosł, powiedz mi gdzieś go położył: á ja go wezmę.

Jn 21,12 Rzekł im Jezus, Podźcież, obiedwajcie. A żaden z uczniow nie śmiał go zopytać, Ty ktoś jest, wiedząc iż Pan jest.

Mt 3,0 Kápitułá 3. 1 Jan uczy pokájánia ná puszczy. 2 Opowieda przybliżenie krolestwa niebieskiego: 4 żywot, pokarm i ubior Janow: 5 Zbiegają się zewsząd do niego, á on nurza wyznáwájących grzechy: 7 Strofuje Fáryzeusze: 8 Każe czynić owoce pokájáni: 9 Grozi im wycięcim: 11 Przyście i zacność Mesiaszowe opowieda: 13 Jezus przyszedł nurzáć się do Janá: 16 Duch ś. nań strąpił: 17 Bog go z niebá odwołał i zálećił.

Mt 12,0 1. W szábát przy Jezusie rwą kłosy uczniowie i jedzą. 2. Fáryzeuszowie je strofują. 3. Jezus je wymawia, ukázując iż tym szábátu nie gwałcą. 9. Wszedł do ich zgromádzenia. 10. I uzdrowił rękę uschłą, ukázując to, iż się godzi szábát dobrze czynić. 14. Fáryzeuszowie rádzą się przeciw niemu. 15 On precz ustępuje, lecząc wiele chorych, áby się o nim pismo wypełniło. 22. Opętánego, ślepego i i niemego uzdrawia. 25. Fáryzeuszom ná ich potwarz odpowieda. 32. Mowi o grzechu przeciw duchowi ś. 35. Ukázując iż zły dobrze mowić nie może. 36. A iż z káżdego prożnego słowa dádzą ludzie liczbę Bogu. 39. Známieniá się z niebá domágáją. 40. A on im Jonaszowe dáć obiecuje. 41. Grożąc im potępienim przez Niniwczyki i krolá Sábę. 43. Mowi o duchu nieczystym od człowieká wychodzącym. 46. Mátká go i z brácią szukáła. 48. A on kto mátka jego i brácią ukázuje.