Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mk 11,29 A Jezus odpowiedájąc rzekł im, Spytam i ja was o rzecz jedną, á odpowiedźćie mi, á powiem wam ktora zwierzchnośćią to czynie.

Mk 12,1 Począł im mowić przez przypowieśći, winnice násádził człowiek, i ogrodził płotem, i wkopał prásę, á zbudował wieżę, i oddał ją rolnikom, i odjechał.

Mk 12,7 [A oni oracze rzekli miedzy sobą,] iż ći ten jest dziedzic: podzćiesz zábijmy go, á násze będzie dziedzictwo.

Mk 12,9 Coż tedy uczyni pan onej winnice? przyidzie á potráći rolniki, i da winnicę innym.

Mk 12,14 A oni przyszedszy, rzekli mu, Náuczyćielu, wiemy żeś prawdziwy jest, á niedbasz ninakogo: ábowiem nie pátrzasz ná osobe ludzką, ále w prawdzie drogi Bożej uczysz: Godzili się dáć czynsz Cesárzowi abo nie? Damysz ábo nie damy?

Mk 12,17 I odpowiedziawszy Jezus, rzekł im, Oddajćiesz co Cesárskiego Cesárzowi: á co Bożego, Bogu. I zádziwili się temu.

Mk 12,19 Náuczyćielu, Moyżesz nam nápisał, Iż jeśliby czyj brát umárł i pozostáwił żonę, á dziatekby nie zostáwił, áby wźiął brát jego żonę jego, i wzbudziłby nasienie brátu swemu.

Mk 12,20 Było tedy śiedm bráćiej: á pierwszy pojąwszy żonę, i umárwszy nie zostáwił nasienia.

Mk 12,22 I wźięli ją oni śiedm, á nie pozostáwili nasienia: [ostátnia po wszytkich umárłá] i niewiástá.

Mk 12,27 Nie jestći Bog umárłych, ále Bog żywiących: á przetoż wy bárzo błądzićie.

Mk 12,32 I rzekł mu uczony w piśmie, dobrze náuczycielu w prawdzieś powiedział, iż jeden jest Bog, á niemász innego procz niego:

Mk 12,37 Sam tedy Dawid zowie go Pánem, á skądże jest synem jego? A słuchał go tłum wielki z rádością.

Mk 12,38 I mowił im w náuce swojej, Strzesćie się uczonych w piśmie ktorzy chcą chodzić w długich szátách, á miłują pozdráwiánia ná rynkoch.

Mk 12,40 Ktorzy pożeráją domy wdow, á pod pokrywką zmyślonego nabożeństwá długo się modlą. Ci odmoją obsuszy jad.

Mk 12,41 A śiedząc Jezus przećiw Skárbnicy, pátrzał jáko tłum kładł pieniądze do skarbu: á wiele bogáczow wiele kłádli.

Mk 12,43 A wezwawszy uczniow swych, rzekł im, amen powiedam wam, iż tá uboga wdowá więcej włożyłá á niż wszyscy ktorzy kłádli do skárbu.

Mk 13,4 Powiedz nam kiedy to będzie, á co zá znák gdy się wszytko to będzie miáło skończyć?

Mk 13,6 Abowiem wieleć ich przyjdzie w imię moje, powiedájąc, iż ja jestem: á wiele ich zwiodą.

Mk 13,12 I wyda brát bráta ná śmierć: á oćiec dziećię: i powstáną dzieći przećiw rodzicom, i zámordują je.