Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 9,2 i pytáli go zwolennicy jego: Mistrzu, kto zgrzeszył, ten, czyli rodzicy jego, áby się ślepym národził?

Jn 9,8 Tedy sąsiedzi i ci co go przed_tym widzieli, że był żebrakiem, mowili: I tenże to jest, co siedział á żebrał?

Jn 9,10 Pytáli go tedy, jákoż ci się otworzyły oczy twoje?

Jn 9,11 Odpowiedział: On człowiek co go zową Jezusem, uczynił błoto, i pomázał mi oczy, i rzekł mi: Idź do sadzawki Siloe, umyjże się. Szedłem, omyłem się, i przejźrzałem.

Jn 9,15 Pytáli go tedy po wtore Fáryzeuszowie, jakoby przejźrzał. A on im powiedział Włożył mi błoto ná oczy, á omyłem sie, i widzę.

Jn 9,22 To mowili rodzicy jego, bo sie báli żydow. Abowiem już się byli spiknęli żydowie, iż jeśliby go kto wyznawał być Krystusem, áby z bożnice był wyłączon.

Jn 9,34 Odpowiedzieli i rzekli mu: Wszystekeś sie w grzechach urodził: á ty nas uczysz? I wypchnęli go precz.

Jn 9,35 I usłyszał to Jezus: że go precz wypchnęli: á gdy go nálazł, rzekł do niego: Ty wierzysz w syná boże(go)?

Jn 9,37 I rzekł mu Jezus: i widziáłeś go, á ktory mowi z tobą, tenci jest.

Jn 10,20 I mowiło ich wiele z nich: Dyjabelstwo ma, á száleje, czemu go słuchacie?

Jn 10,24 Obstąpili go tedy żydowie, i mowili mu: Pokiż nászę duszę trzymasz? Jeśliżeś ty jest Krystus, powiedz nam jáwnie.

Jn 10,31 Porwáli wtedy záś Żydowie kámienie, chcąc go ukámionowáć.

Jn 10,39 Chcieli go tedy pojmáć: ále wyszedł z ręku ich.

Jn 11,11 To rzekł: á potym powiedział im: Łázarz przyjaciel nász śpi, ále idę ábym go ze snu wzbudził.

Jn 11,17 Przyszedł tedy Jezus, i nálazł go czterzy dni już pochowánego w grobie.

Jn 11,32 Máryja tedy gdy przyszłá gdzie był Jezus, ujźrzawszy go, upadłá mu do nog, i rzekłá mu: Pánie, byś tu był, nie umarłby był brát moj.

Jn 11,33 Tedy Jezus ujźrzawszy ją á oná płácze, i one Żydy ktorzy byli z nią przyszli, że też płáczą: rozrzewnił sie w duchu, i záfrásował sie sam, á rzekł: Gdzieście go położyli?

Jn 11,36 Rzekli tedy Żydowie: Wej jákoć go miłował.

Jn 11,44 I nátychmiast wyszedł, ten ktory był umárł, będąc związány i ná ręku i ná nogách chustkámi pogrzebnemi, i twarz też jego byłá chustką związáná. Rzekł im Jezus: Rozwiążcie go, á dopuście mu wolnie ić.