Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Łk 19,39 Tedy niektorzy Fáryzeuszowie z onego zgromádzenia rzekli do niego, Mistrzu pofukaj zwolenniki twoje.

Łk 20,3 Tedy Jezus odpowiedájąc rzekł do nich, Spytam was i ja o rzecz niektorą, jedno mi powiedzcie.

Łk 20,6 Jeśliż zasię rzeczemy, Że jest z ludzi, tedy wszytek lud ukámionuje nas, Bo to zá rzecz pewną máją, iż Jan był Prorokiem.

Łk 20,7 Odpowiedzieli tedy, Że nie wiedzieli skąd był.

Łk 20,11 Tedy on przedsię posłał sługę drugiego, lecz też oni i tego ubiwszy i zesromociwszy odesłáli z nizczym.

Łk 20,15 Wyrzuciwszy go tedy z winnice zámordowali: A przetoż coż im uczyni Pan onej winnice?

Łk 20,19 Tedy Książętá kápłáńskie i Doktorowie chcieli się nań rzucić rękomá tegoż tám czásu, jedno iż się ludu bali, ábowiem poznali iż ná nie przytaczał to podobieństwo.

Łk 20,25 Zátym powiedział im, Oddajcież tedy co jest Cesárskiego Cesárzowi, á co jest Bożego Bogu.

Łk 20,29 Było tedy siedḿ braciej, z ktorych pierwszy pojąwszy żonę, umárł bez dziatek.

Łk 20,34 Tedy odpowiedziawszy rzekł im Jezus, Ludzie tego wieku pojmują żony, i zá mąż wydawáją.

Łk 20,38 Nie jestci tedy Bog umárłych ále żywych, bowiem jemu wszyscy żywą.

Łk 20,39 Niektorzy tedy z Doktorow odpowiedájąc, rzekli, Mistrzu dobrześ powiedział.

Łk 20,44 A ták Dawid nazywa go Pánem: I jákoż jest tedy synem jego?

Łk 21,7 Tedy go pytáli, mowiąc, Mistrzu á kiedyż to wżdy będzie? i ktory znák przyjć ma kiedy się to stánie?

Łk 21,8 Ale on powiedział, Báczcież żebyście nie byli zwiedzieni, boć wiele ich przyjdzie w imię moje, mowiąc, Jaciem jest Krystus, á czásci się on przybliża, nie chodźcież tedy zá nimi.

Łk 21,20 A gdy ujźrycie Jeruzálem wojskámi obtoczone, tedy poznajcie żeć bliskie jest spustoszenie jego.

Łk 21,21 Tedy ci co są w Judá, niech zuciekáją ná gory, á ktorzy są w pośrzod je(go), niech wynidą, á ci co są ná polách, niechaj nie wchodzą do nie(go).

Łk 21,23 Biadá tedy będzie brzemiennym, i dziateczkam ssącym w onych czásiech, ábowiem będzie ścisk wielki w tej ziemi, á gniew w ludu tym.

Łk 21,30 Gdy już wypuszczáją listki, tedy wy sámi z siebie poznawacie żeć już blisko láto.

Łk 21,34 Bądźcież tedy tego pilni sámi u siebie, aby kiedy nie były ociążone sercá wásze obżárstwem i opilstwem, i stárániem tego żywotá, żećby ná was z prędká nie przyszedł dzień on.