Słowo: go (1570) 
Wystąpienia 441-460 z 511
Jn 9,15 Przeto go zásię spytáli Fáryzeuszowie, jáko przejrzał?
Jn 9,22 To rzekli rodzicy jego, iż się bali żydow, Bo już byli postánowili żydowie, áby, jesliby go kto wyznał Krystusem, z szkoły wyrzucon był.
Jn 9,28 Złájáli go przeto, i rzekli, Ty bądź uczniem jego. My záś Mojżeszowemi jesteśmy uczniámi.
Jn 9,34 Odpowiedzieli mu i rzekli, w grzechach ty narodziłeś się wszystek, á ty uczysz nas? I wyrzucili go precz.
Jn 9,35 Usłyszał Jezus, iż go wyrzucili precz, i ználasszy go rzekł mu, Ty wierzysz (li) w syná Bożego?
Jn 9,37 Rzekł záś jemu Jezus, i widziałeś go i ktory mowi z tobą, on jest.
Jn 10,20 I mowili mnodzy z nich czártá ma, i száleje co go słuchacie?
Jn 10,24 Obstąpili go przeto żydowie i mowili jemu: Dokąd duszę nászę niszczysz? Jesli ty jesteś Krystus rzecz nam odkrycie.
Jn 10,31 Podnieśli przeto kámienie żydowie, áby go kámionowáli.
Jn 10,39 Szukáli go przeto zásię pojmáć, i wyszedł z ręku ich.
Jn 11,11 To rzekł, á zátym mowi im: Łázarz przyjaciel nász zásnął, ále idę ábym go obudził.
Jn 11,17 Tedy przyszedszy Jezus, nálazł go już cztery dni leżącego w grobie.
Jn 11,32 Przeto Máryja jáko skoro przyszłá gdzie był Jezus, ujrzawszy go, pádłá jemu do nog, mowiąc mu: Pánie, jesli byś był tu, nie umárłby był brat moj.
Jn 11,33 Jezus przeto jáko ją ujrzał płáczącą, i ktorzy z nią przyszli żydowie płácząc, oborzył się duchem i záfrásował siebie sámego i rzekł: Gdzieście go położyli?
Jn 11,36 Mowili tedy żydowie: Oto jáko go miłował.
Jn 11,44 I wyszedł co był zmárły, związány (zá) ręce i (zá) nogi chustkámi, twarz jego chustą obwiązána byłá. Mowi im Jezus: Rozwiężcie go, i puśćcie odyść.
Jn 11,48 Jesli go ták niechamy wszyscy weń uwierzą, i przyjdą Rzymiánie á zniszczą nas i miejsce, i narod.
Jn 11,53 Przeto od onego dniá urádzili áby go zábili.
Jn 12,4 Mowi przeto jeden z uczniow jego, Judasz Iskáryotski (syn) Symonow ktory go miał wydać:
