Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 16,0 Kápitułá 16. 1 Zá jednę przestrogę, opowieda im prześládowánie dla imienia swego. 3 Ktore ich podkáć miáło od tych co jego i Bogá też nie znáją. 7 Ale im záś duchá świętego objecuje. Ktoryby ich cieszył, á świát strofował i sądził. 16 Powieda im o odeściu swym ná máły czás. 20 A iż ná nie, jáko ná niewiástę rodzącą frásunek przyść miał. 22 Lecz potym nieodmienne wesele. 23 Ku modlitwie ich nápomina. 27 Upewniájąc ich w tym, że je ociec miłuje. 29 Dobrze sobie tuszą uczniowie, jákoby też wszytko co im mowił rozumieli. 32 A on im záś powieda że go sámego mieli odbieżeć.

Jn 17,0 Kápitułá 17. 1 Jezus się Bogu modli, áby go uwielbił. 3 Wyznáwájąc onego sámego być Bogiem prawdziwym, á siebie posłáncem jego. Czemu gdy kto wierzy ten ma żywot wieczny. 9 Prosi zá Apostoły swymi ktore mu dał Bog ociec jego, á zá świátem nie prosi. 11 Aby jedno byli jáko on z ojcem. 15 A iżby je ociec záchował od złego. 17 I poświęcił je. 20 Potym prosi i zá tymi wszytkimi co weń przez ich przepowiádánie uwierzyć mieli. 21 Aby też byli jedno, á jemu wierzyli iż go Bog posłał. 22 Dájąc im też chwałę ktorą mu ociec dał. 24 I tám byli gdzie on jest.

Jn 20,0 Kápitułá 20. 1 Márja Mágdálená przyszedszy do grobu ujźrzáłá kámien odwálony. 2 I słá powiedzieć uczniom. 3 Piotr z drugiem uczniem przybieżał do grobu. 10 Odszedł záś Páná nie nálazszy. 11 Márja Mágdálená płácząc nád grobem. 12 Dwá ánjoły ujźrzáłá. 14 Pan się jej też ukazał, lecz go nie poznáłá. 17 Ktorą do uczniow odsyła. 19 Do ktorych sam w wieczor przyszedł. 22 I duchá im świętego dał tchnąwszy ná nie. 23 Aby grzechy odpuszczáli, i zátrzymawáli. 24 Tomasz z nimi nie był przetoż też nie wierzył. 27 Z czego go potym strofuje. 28 A on też uwierzył. 30 A Jezus wiele innych rzeczy czynił.

Jn 21,0 Kaápitułá 21. 1 Jezus się záś ukazał uczniom, gdy z Piotrem ryby łowili. 5 Pyta ich jeśliby mieli co jeść. 6 Każe im sieć zápuścić po práwej stronie. 7 Jan poznawszy Páná Piotrowi powieda, á on się po wodzie do niego rzucił. 11 Wielkość ryb pojmánych. 12 Je z nimi Jezus. 15 A Piotrá pyta jeśliby go miłował. 18 Potym mu śmierć tego opowieda przez ktorą Bogá uwielbić miał. 21 Piotr się o Janie pyta. 22 Czego mu Pan broni.

Jn 9,41 Rzekł im Jezus, Byście byli ślepymi, tedy byście nie mieli grzechu: lecz teraz mowicie, iż widzimy: [grzech tedy wász zostáwa.]

Jn 17,26 I oznajmiłem im imię twoje, i oznajmię: áby miłość ktorąś mnie umiłował, w nich byłá, á ja w nich.

Mt 4,25 I kto zá nim wiele tłumow od Gálili i Dekápolei, i z Jeruzálem, i z ziemie Judskiej, i zzá Jordania. V 23. Słowo to malakia, známionuje miękkość gnuśność, i wszelaką niesposobność ku dobrym spráwam. Nad to pieszczote, w ktorej się człowiek pohámowáć nie może od rzeczy pożadánych co się pospolicie w brzemiennych białych głowach najduje, ktorym się pod czas dziwne chęci przytrafują, ktorym i sámy záwieżeć ábo się im oprzeć nie mogą, ktoreśmy my tu przełożyli niemocą.

Mt 17,27 Wszákże ábyśmy ich nie zgorszyli, szedszy do morzá, rzuć wędę, á onę rybę ktora napierwej wynidzie weźmi: á á otworzywszy gębę jej najdziesz Státer, ktory wziąwszy daj im zá mię i zá się.

Mk 5,43 I zákazał im wielce áby tego żaden nie wiedział: i kazał jej dáć jeść.

Mk 11,33 A odpowiedájąc, mowili Jezusowi, niewiemy: A Jezus odpowiedziawszy rzekł im, i ja wam nie powiem ktorą zwierzchnością to czynię.

Mk 12,44 Abowiem [wszyscy z tego co im zbywáło] rzucáli á tá z niedostátku swego wszytko co miáłá wrzuciła wszytkię swą żywność.

Łk 8,56 I zdumieli się rodzicy jej: á on im zákazał áby żadnemu nie powiedáli tego co się stáło.

Łk 17,37 A odpowiedájąc rzekli mu gdzież Pánie? A on im rzekł, gdzieć będzie [ciáło,] tám zbiorą † i † orłowie.