Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Łk 16,6 On záś rzekł : Sto batow oliwy. Rzekł mu: wezmi twoj zapis, á siadszy rychło, nápisz piećdziesiąt.

Łk 16,7 Potym drugiemu rzekł: Ty záś jáko wiele dłużeneś? On záś rzekł: Sto korcy pszenice. I mowi jemu: Wezmi twoj zapis, á nápisz ośmdziesiąt.

Łk 16,12 Jeśli w cudzym wierni nie byliście, (á) wásze kto wam da?

Łk 16,13 Żadny czeládnik nie może dwum pánom służyć. Bo álbo jednego bedzie nienawidzieć, á drugiego miłować: álbo ku jednemu przystánie, á drugiego zániedba. Nie możecie Bogu służyć i mámonowi.

Łk 16,18 Wszelki odpuszczájący żone swą, á pojmujący drugą, cudzołoży, i wszelki odpuszczoną od meżá pojmujący, cudzołoży.

Łk 16,24 I on záwoławszy rzekł: Ojcze Abráhámie, zmiłuj sie náde mną, á poszlej Łázárzá, áby omoczył koniec pálcá swego w wodzie, i ochłodził jezyk moj, iż cierpie w płomieniu tym.

Łk 16,25 Rzekł záś Abráhám: Synu, wspomni iżeś pobrał dobrá twoje w żywocie twoim, á Łazarz takież złe: Teraz záś ten sie cieszy, ty záś cierpisz.

Łk 17,3 Ostrzegajcie się sami siebie: Jeśli zgrzeszy brát twoj z strofuj go, á jeśli się pokáże, odpuść mu.

Łk 17,4 I choćby siedmkroć (ná) dzień zgrzeszył przeciw tobie, á siedmkroć ná dzień náwrociłby się k tobie mowiąc: kaję się, odpuść jemu.

Łk 17,6 Rzekł záś pan: Jeślibyście mieli wiarę jáko ziárno gorczyce, á mowilibyście sykáminowi temu, wykorzeń się á wsadź się w morzu, posłuchałby was.

Łk 17,8 Ale nierádszej li rzecze jemu: nágotuj co będę wieczerzáć. A przepásawszy się posługuj mi dokad jem i piję, á po po tym jeść i pić bedziesz ty?

Łk 17,11 I stáło się gdy on szedł do Jeruzalemá, á przechadzáł miedzy Sámáryją i Gálileją.

Łk 17,16 I padł ná oblicze u nog jego dziękując jemu, á ten był Sámárytan.

Łk 17,22 Rrzekł záś ku uczniom: przyjidą dni, gdy záżądacie jeden (dzień) ze dniow syná człowieczego widzieć á nie ujrzycie.

Łk 17,31 W on dzień, kto będzie ná dáchu, á naczyniá jego w domu, niech nie zstąpi wziąć je: A kto ná polu, tákież niech się nie wraca do tego co ná zádzie.

Łk 17,33 Kto by szukał duszę swą záchowáć, stráci ją, á kto by utrácił ją, ożywi ją.

Łk 17,34 Mowię wam: W tę noc będzie dwoje ná łożu jednym, jeden pochwycom będzie, á drugi zostáwion.

Łk 17,35 Dwie będą mielące pospołu, jedná pochwyconá będzie, á drugá zostáwioná.