Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Łk 24,0 Kápitułá 24. 1 Niewiásty poszły do grobu 2 Grob odwálony. 3 Bez ciała Jezusowego. 4. Ukazáli się im dwá ánjołowie. 5. Potym się im też Jezus ukazał. 9 Uczniom to opowiedają. 11 Oni to za błázeństwo máją. 12 Piotr do grobu bieży. 13 Dwá dudzy do Emmaus. 15. Jezus idize z nimi. 25 Strofuje je i pismá wykłada. 30 Poználi go w łamániu chlebá. 33 Swym to oznájmują wrociwszy się. 36 Jezus się wszytkim ukazał. 43 Je z nimi rybę i miod. 45 Otworzył im zmysł ku wyrozumieniu pismá. 49 Obiecuje im ducha od ojca. 50 Rozstał się z nimi, wzięty do niebá.

Jn 2,0 Kápitułá 2. 1 Wesele w Kanie miásteczku Gálilejskim, gdzie Jezus z wody wino uczynił. 12 Do Kafarnaum z krewnymi poszedł. 13 Potym do Jeruzálem 14 Gdzie kupce z kościołá wyrzucił. 18 Známienia się od niego domagáją: á on kościoł każe rozwálić, áby gi we trzy dni wystáwił. 21 Rozumiejąc to o kościele ciáłá swego. 23 Wiele ich tám wen uwierzyło. 24 Ale się im on nie zwierzał.

Jn 5,0 Kápitułá. 5. 1 Jezus w Jeruzálem uzdrowił chorego, nád sadzawką leżącego. 8 Kazawszy mu nieść łoże. 10 Żydowie uzdrowionego fukáli, iż w szábát niosł łoże. 15 Chory żydom powieda iż go Jezus uzdrowił. 16 A oni Jezusá zábić chcą. 17 Jezus im to okázuje iż on ojcá swego náśládując uczynki jego dziáłał. 21 Ktory mu dał moc nie tylko chore leczyć, ále i umárłe wzbudzáć. 22 I sąd czynić. 23 Aby ludzie czczili syná jáko czcią ojcá. 26. 27. Ktory dał synowi żywot i zwierzchność. 30 Ponieważ on sam od siebie nie może nic czynić. 32 I samże mu też dał świádectwo. 33 A iż też Jan o nim świadczył. 36 Świádczyły i jego własne uczynki. 39 Kiemu pismo Mojżeszowo i Prorockie.

Jn 7,0 Kápitułá 7. 1 Jezus uchodzi przed żydzi. 3 Brácia jego chcą áby szedł do Jeruzálem ná święto. 5 A ci sámi nie wierzyli weń. 6 Odpowieda im, iż jeszcze czás je(go) nie przyszedł. 12 Szemrzą o nim w Jeruzálem. 14 W puł świętá jáwnie uczy w kościele. 17 Dájąc poczet náuki swej. 20 Djabelstwo mu przyczytáją. 21 A on okázuje iż jego dobre uczynki mogą być w szábát czynione. 31 Wiele ich z pospolstwa uwierzyło weń. 31 Záczym go kazáli pojmáć Fáryzeuszowie. 33 A on ná wszystki woła áby prágnący s(zli) do niego pić wody żywe. 43 Pospolstwo się rozdwoiło dla niego. 45 Oprawce się wrocili nie pojmawszy go. 50 Fáryzeuszowie się też rozeszli do domow poswárzywszy się.

Jn 8,0 Kápitułá 8. 3 Niewiástę ná cudzołostwie poimaną przywiedli Fáryzeuszowie do Jezusá. 12 Jezus się zowie świátłością świáta. 13 Fáryzeuszowie mu nieprawdę zádawáją i z nim się swárzą. 21 Wywodzi się słusznie, grożąc śmiercią niewiernym. 23 Ukázując to skąd on był á skąd też oni. 30 Wiele ich weń uwierzyło. 31 Ktorych ku wytrwániu upomina wolności im obiecując. 33 Z czego się gorszą, i wolność sobie ále niesłusznie przywłaszczáją. 34 Jezus przewodzi nád nimi iż są niewolniki, i syny Djabelskiemi. 47 Przeto iż słowá Bożego nie słucháją. 48 Sámárytánem go názwáli i opętánym. 49 Ná co im odpowieda, ukázując swoję zacność. 59 Zá co go potym kámionowáć chcą.

Jn 10,0 Kápitułá 10. 1 O słusznym i niesłusznym wchodzeniu do owczej obory: i o wyprowadzániu owiec. 7 Do ktorych jest drzwiámi Jezus. 11 I dobrym pásterzem. 12 najemniku. 16 O owocách drugiej owczárniej, i o ich pod jednego pásterzá w jednę też owczárnią zgromádzeniu. 17 Czemu Bog ojciec Jezusá miłował. 19 Żydowie się on wádzą. 23 Pytáją go jeśliby był Christusem. 25 Ná co on odpowiedziawszy ukázuje iż on jedno jest z ojcem. 31 Kámionowáć chcą, zádawájąc mu to żeby się Bogiem czynił. 34 Z pismá im odpowieda. 39 Lecz się nan tárgnąć chcą i pojmáć go.

Jn 11,0 Kápitułá 11. 1 O niemocy i śmierci Łázárzowej. 20 Martá rozmawia z Jezusem o śmierci brátniej i o zmartwychwstániu. 25 Jezus jest powstániem i żywotem. 27 Że wierzący wen nie umierają. 28 Martá potájemnie siestrze powieda o Jezusie. 31 Zá ktora i żydowie wybiegli. 31 Márja się przed Jezusem uskárża. 35 Jezus płácze. 38 Do grobu przyszedł. 41 Do Bogá woła. 43 Wzbudził Łázárzá. 45 Wiele z żydow uwierzyło wen. 46 Inszy go zaś do Fáryzeuszow odnieśli. 47 Oni rádzą przeciw niemu áby go co rychlej zábili. 49 Kájfász prorokuje. 54 Nie śmie Jezus tám nie miedzy nimi chodzić. 57 Księża z Fáryzeuszami dekret uczynili, áby im o nim powiedział káżdy kto by o nim wiedział.

Jn 13,0 Kápitułá 13. 1 Jezus chcąc odeść do ojcá. 2 Z swemi miłemi uczniámi wieczerza: 5 A nogi im umwszy. 12 Onych przykłádem swym, ku pokorze i spolnej miłości nápomina. 20 Obiecując też tym zapłátę, ktorzyby posłánce przyjmowáli. 21 Trwoży sobą, wspominájąc zdrajcę swego. 24 O ktorym się Piotr przez Jáná pyta. 26 Ktorego Pan sztuczka chlebá pokázuje. 27 Zá ktorą Szátan wszedł w Judaszá. Zá czym odszedł od stołu. 34 A Pan swym nowe rozkazánie daje o miłości. 36 Piotr chce iść zá Pánem i ná śmierć. 38 Ale mu Pan opowieda że się go trzykroć záprzeć miał.

Jn 14,0 Kápitułá 14. 1 Pan Jezus ucznie swe smętne cieszy. 2 Odchodząc od nich áby im miejsce zgotowáł. 4 Tomasz się pyta dokądby iść chciáł. 6 A on się drogą, żywotem, i prawdą názywa, oprocz ktorego żaden do ojcá przyść nie może. 8 Filip záś chce ojcá widzieć. 9 Pan ná to powieda iż go ten widział, kto onego widział, gdyż w nim ojciec przez uczynki mieszkał. 13 Potym obiecuje im iż to uczynić chce ocżby ojcá prosili w imię jego. 16. 26. Obiecuje im też duchá świętego pocieszycielá. 21. Ukázuje też iż go káżdy ten miłuje, kto chowa rozkazánia jego. 27 Pokoj swoj uczniom swym zostáwuje. 28 Weselić się im káże, dla odeścia swego. 30 I dlatego iż już książę świátá jest precz wyrzucone.

Jn 15,0 Kápitułá 15. 1 Jezus jest winna mácicá, á Bog ociec winiarz. 2 Ktory płodne látorośle ochędaża, á niepłodne odcina i do ogniá miece. 4 Upomina ucznie swe áby przy nim jáko roszczki przy winnej mácicy trwáli. 5 Nie chcali być wyciętemi i do ogniá wrzuconemi. Gdyż też bez niego nie mogą nic czynić. 9 Miłość im swą záleca, rozkázując i onym áby się też społu miłowáli. 15 Gdyż ich nie ma zá sługi, ále zá przyjacioły. 18 Niedbájąc nic ná nienawiść świetską, ktory też onego sámego miał przod w nienawiści. 20 A uczen też nie może być szcześliwszy nád mistrzá swoje(go). Ktorym ácz prześládowánie opowieda. 26 Ale im też duchá pocieszycielá obiecuje.

Jn 16,0 Kápitułá 16. 1 Zá jednę przestrogę, opowieda im prześládowánie dla imienia swego. 3 Ktore ich podkáć miáło od tych co jego i Bogá też nie znáją. 7 Ale im záś duchá świętego objecuje. Ktoryby ich cieszył, á świát strofował i sądził. 16 Powieda im o odeściu swym ná máły czás. 20 A iż ná nie, jáko ná niewiástę rodzącą frásunek przyść miał. 22 Lecz potym nieodmienne wesele. 23 Ku modlitwie ich nápomina. 27 Upewniájąc ich w tym, że je ociec miłuje. 29 Dobrze sobie tuszą uczniowie, jákoby też wszytko co im mowił rozumieli. 32 A on im záś powieda że go sámego mieli odbieżeć.