Słowo: im (1556) 
Wystąpienia 421-429 z 429
Jn 1,0 Przemowa na Ewanjeliją S. Jana. Święty Jan Ewa(n)jelistá gdy sie z wyspu Páthmos do Efezu wrocił, miał sto lat swego żywotá, i był potym żyw dwádzieściá lat. Czásu niektorego będąc w łáźni usłyszał iż tám był Chernintus kácerz, nátychmiast rzekł do towárzyszow swoich. Podźmy co rychlej stąd, by łáźnia nie upádłá, i nie zábiłá nas pospołu z kácerzem. Abowiem czásu onego poki jeszcze był żyw powstáli byli kácerzowie ktorzy uczyli, iż Christus nie był bogiem ále prostym człowiekiem. Przeto prosili biskupi świętego Janá áby náprzeciwko im pisał. A on ná prośbę ich zamknął sie przez trzy dni w komorze poszcząc i modląc sie. Potym począł Ewánjeliją pisáć, w ktorej dowodzi bostwá páná Christusowego jáśnie ukázując iż Christus był prawdziwym bogiem i człowiekiem. Dla czegoż od grekow był názwan Theologos To jest ten ktory sie gada ábo rozmawia o bodze. I dla tegoż przez orłá bywa známionowan. Poczyna sie Ewanjelija podług napisania świętego Jana apostoła i Ewanjelisty. Pan Christus od wieku bog, pod czasem człowiek, ktoremu Jan świádectwo dawa, niektore zwolenniki wzywa. Caput. 1.
Mt 13,3 i mowił im wiele w przepowieściach rzekąc. Oto wyszedł ktory sieje rozsiewáć násienia swego.
Mt 17,27 Ale ábysmy nie zgorszyli ich. Idz do morzá, i wpusc wędę, i onę ribę ktora pierwej uwiąznie wezmi. I otworzyszy ustá jej najdziesz grosz, ten wziąwszy daj im zá mię i zá się.
Mk 12,44 Abowiem wszytcy z tego co im zbywáło wpuścili. Ale tá z niedostátku swego, wszytko co miáłá wpuściłá, wszytko pożywienie swoje.
Mk 16,20 A oni poszedwszy kazáli wszędy. A pan im pomagał, i kazánie potwierdzał známiony náśládującymi. Koniec Ewánjelijej S. Márká.
Łk 17,37 Ktory rzekł im. Gdziekolwiek by było ciáło, ta(m) będą zgromadzeni i orłowie.
Jn 6,71 Odpowiedział im Jesus. Zalim ja was dwunaście nie obrał, á jeden z was dyjabeł jest?
Jn 9,41 Rzekł im Jesus. Byście ślepi byli, nie mielibyście grzechu. Ale teraz mowicie iż widzimy. Grzech przeto w was trwa.
Jn 17,26 A znájome uczyniłe(m) im imię twoje: i znájome uczynię: áby miłość ktorąś umiłował mnie w nich byłá i ja w nich.
