Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Łk 13,14 Ale odpowiedziawszy książę Bożnice gniewájąc się że Jezus w Sabbát uzdrawiał, rzekł do zgromádzenia, Sąć sześć dni w ktore trzebá robić, w ty tedy dni przychodźcie i będziecie uzdrowieni, ále nie w dzień Sobotni.

Łk 13,22 Tedy chodził po wszytkich miejściech i po wsiách, á uczył idąc w drogę do Jeruzalem.

Łk 13,26 Tedy poczniecie mowić, Jadálichmy przed tobą i pijali i uczyłeś na ulicach nászych.

Łk 13,29 Tedy się ich wiele zejdzie od wschodu i od zachodu słońca, od połnocy i od południá, á będą siedzieć w Krolestwie Bożym.

Łk 13,32 Tedy im powiedział, Idźcież á mowcie tej liszcze, Otoć będę wyrzucał dyjabelstwo, i będę uzdrawiał dziś i jutro á trzeciego dniá będę dokonan

Łk 14,1 I stáło się gdy on przyszedł do domu książęciá niektorego Fáryzejskiego w Sábbáth, iż_by tam jadł, tedy go oni podstrzegáli:

Łk 14,3 Tedy Jezus odpowiedziawszy rzekł do zakonnych wykłádaczow i do Fáryzeuszow, Godzi-li się uzdráwiać w Sábbát?

Łk 14,4 Ale oni milczeli, Tedy go uzdrowił i puścił.

Łk 14,9 A tedy przyszedszy ten ktory ciebie i onego wezwał, rzekłby tobie, Postęp mu miejscá, á ták byś ze wstydem musiał otrzymáć pośledniejsze miejsce.

Łk 14,21 A gdy się sługá od nich wrocił oznajmił to Pánu swemu, Tedy się gospodarz rozgniewawszy rzekł słudze swemu, Idź rychło ná ulice i ná przecznice mieśckie, á ubogie, ułomne, chrome, i ślepe tu przywiedź.

Łk 14,23 Rzekł tedy Pan słudze, Idź ná drogi i miedzy opłotki, á pądź, niech idą áby był nápełnion dom moj

Łk 14,25 Szło tedy przy nim wielkié zgromádzenie, á obrociwszy się rzekł do nich,

Łk 14,33 Tákże tedy ktorykolwiek z was nie wyrzekł się wszytkich swych májętności, ten_ci nie może być moim zwolennikiem.

Łk 15,13 Po máluczkim tedy czásie gdy wszytko zebrał on młodszy syn, odjechał bárzo w dálekie kráiny, i rozproszył májętność swą żywąc rozpustnie.

Łk 15,20 Tedy wstawszy szedł do ojcá swego, á gdy jeszcze był opodal, ujźrał go ociec je(go) á ruszony miłosierdziem, wybieżawszy padł ná szyi jego i cáłował go.

Łk 15,22 Rzekł tedy ociec do sług swoich, Przynieście onę osobliwą szátę i obleczcie go, podajcież pierścień ná rękę jego, i trzewiki ná nogi.

Łk 15,27 Tedy on mu powiedział, Brát twoj przyszedł, i zárżnął ociec twoj ono cielę tłuste iż się mu zdrow wrocił.

Łk 15,28 Rozgniewał się tedy á nie chciał wnić, ále ociec jego wyszedszy, prosił go.

Łk 16,3 Tedy rzekł on szafarz sam u siebie, Coż czynić będę, gdyż Pan moj odejmuje mi száfárstwo? kopáć nie mogę, á żebráć się wstydzę.

Łk 16,6 A on powiedział, Sto batow oliwy. Tedy mu on rzekł, Weźmi tablice twe, i siadszy nátychmiast napisz pięćdziesiąt.