Wystąpienia 401-420 z 511
Jn 4,40 Gdy przeto przyszli k niemu Sámárytowie, prosili go, (áby) zmieszkał u nich: I zmieszkał tám dwá dni.
Jn 4,45 Gdy przeto przyszedł do Gálilei, przyjęli go Gálilejczycy, wszytko widziawszy co poczynił w Jerozolimie w święto. Bo i oni byli przyszli ná święto.
Jn 4,47 Ten usłyszawszy że Jezus przyszedł z Judskiej (ziemie) do Gálilei, szedł k niemu, i prosił go, áby szedł, i uzdrowił jego syná, miał bo umrzeć.
Jn 4,52 Pytał przeto u nich godziny, ktorej by się lepiej miał. I rzekli jemu, że wczorá siodmej godziny opuściła go gorączká.
Jn 5,12 Spytáli go przeto: Ktory jest człowiek co rzekł tobie, weźmi łożko twoje, i chodź?
Jn 5,14 Potym ználazł go Jezus w kościele, i rzekł mu: Otoś zdrow został, już ná potym nie grzesz, ábyć się co gorszego nie stáło.
Jn 5,15 Poszedł człowiek i opowiedział żydom iż Jezus jest, ktory go uczynił zdrowym.
Jn 5,16 I dlatego prześládowáli Jezusá żydowie, i szukáli go zábić, iż to uczynił w sobotę.
Jn 5,18 Dlatego przeto więcej szukáli go żydowie zábić, iż nie tylko rozruszał sobotę, ále i ojcem swym (własnym) mowił (być) Bogá: rownym siebie sámego czyniąc Bogu.
Jn 5,23 Aby wszyscy czcili syná jáko czczą ojcá. Kto nie czci syná, nie czci ojcá (ktory) go posłał.
Jn 6,6 A to mowił kusząc go, sam bo wiedział co miał czynić.
Jn 6,15 Jezus przeto poznawszy, że mieli przyść, i po chwycić go, áby go uczynil Krolem zászedł zásię ná gorę sam jeden.
Jn 6,21 Chcieli go tedy w Jn 6,25 A ználasszy go zá morzem, rzekli mu, Rábbi, kiedyś tu przyszedł? Jn 6,40 Tá bo jest wola (tego) ktory mię posłał, żeby wszelki kto widzi syna, i wierzy weń, miał żywot wieczny, I wzbudzę go ja ostátniego dniá. Jn 6,44 Żaden nie może przyść ku mnie, jesli ociec ktory posłał mię nie przyciągnie go, a ja go wzbudzę ostátniego dniá. Jn 6,54 Kto je moje ciáło, i pije moję krew, ma żywot wieczny: á ja go wzbudzę ostátniego dniá. Jn 6,64 Ale są z was niektorzy, co nie wierzą. Wiedział bo Jezus, ktorzy byli niewierzący, i ktory był co go miał wydáć.