Słowo: go (1563) 
Wystąpienia 401-420 z 609
Łk 22,6 Zá co im on przyrzekł, i szukał czásu jákoby go im wydał przez ludu pospolitego.
Łk 22,36 A ták im powiedział, Terazci już jeśli kto ma mieszek, niechże go weźmie, tákże i sumki, á kto nie ma, niech przeda płaszcz swoj i kupi miecz.
Łk 22,43 Ukazał się mu tedy Anjoł z niebá posilájąc go.
Łk 22,47 Tego gdy jeszcze domawiał, oto wielkość ludzi i ten ktorego zwano Judasz jeden ze dwunaście przed nimi szedł, á przystąpił się ku Jezusowi áby go pocáłował.
Łk 22,51 Ale Jezus odpowiedziawszy, rzekł, Zániechajcież ná ten czás, i tknąwszy uchá jego, uzdrowił go.
Łk 22,54 Wiedli go tedy pojmawszy, i przyprowádzili go w dom nawyższego kápłaná, á Piotr zá nim szedł z daleká.
Łk 22,56 Tam gdy go ujźráłá niektora służebnicá u ogniá siedzącego, pilnie się mu przypátrując, rzekłá, I tenci z nim był.
Łk 22,57 Ale się go on záprzał, mowiąc, Niewiásto nie znamci go.
Łk 22,58 Potym máluczko ujźrawszy go drugi, rzekł, I ty jesteś z onych? Ale Piotr rzekł, Człowiecze, nie jestciem.
Łk 22,63 Ci tedy ktorzy społu trzymáli Jezusá, nágrawáli go bijąc go.
Łk 22,64 A zasłoniwszy go, bili oblicze jego, pytájąc go a mowiąc, Gadajże kto jest ten ktory cię uderzył?
Łk 22,65 I wiele inych rzeczy sromocąc go mowili nań.
Łk 22,66 Potym gdy dzień nástał, zeszli się stárszy z ludu, i Książęta kápłáńskie, i Doktorowie, á przywiedli go przed zgromádzenie swe.
Łk 23,1 Tedy wstawszy wszytká oná wielkość, wiodłá go do Piłatá.
Łk 23,3 I pytał go Piłat, mowiąc, A tyżeś jest on Krol Żydowski? ná co mu on odpowiedziáwszy, rzekł, Ty powiedász.
Łk 23,6 I usłyszawszy Piłat że wspomináli Gálileją, pytał go jeśliby był Galilejczyk.
