Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Łk 4,13 A skończywszy wszytko kuszenie dyjábeł, odszedł od niego ná mały czás.

Łk 4,15 A on uczył w szkołach ich i był wysławian ode wszech.

Łk 4,20 I złożywszy księgi oddał służebnikowi (i) siadł, A wszech w szkole oczy były pátrzące nań.

Łk 4,26 A k żadnej z nich nie był posłan Helijasz, chybá do Sarefty Sydońskiej, do niewiásty wdowy.

Łk 4,33 A w szkole był człowiek májący duchá czártá nieczystego, i krzyknął głosem wielkim mowiąc:

Łk 4,35 I zágroził mu Jezus mowiąc: Zániemiej, á wynidź z niego. A rzuciwszy go czárt do pośrzodku, wyszedł od niego, nic nie zászkodziwszy jemu.

Łk 5,5 A odpowiedając Symon rzekł jemu: Uczycielu, przez cáłą noc prácujący się niceśmy nie ułowili, wszákże ná twoje słowo zápuszczę sieć.

Łk 5,6 A gdy to uczynili, záwárli mnostwo ryb wielkie: Pádáłá się zaś sieć ich.

Łk 5,14 A on zákazał jemu nikomu nie rzec, ále szedszy ukaż sie ofiarownikowi, i donieś za oczyśczenie twoje, jako postánowił Mojżesz ná świadectwo im,

Łk 5,17 I było jednego dniá, á on był ucząc, i byli siedzący faryzeuszowie i zakonu uczycielowie, ktorzy byli przyszli z káżdego miasteczka Galilejskiego i Judskiego i Jerozolimskiego. A moc páńska była lecząc ich.

Łk 5,18 A oto mężowie niosiący ná łożu człowieka ktory był powietrzem zarożony, i szukali go wieść, i położyć przed nim. A nie nálázszy, kędy by go wnieśli dla tłuszczej,

Łk 5,20 A ujrzawszy wiárę ich, rzekł jemu: człowiecze, odpuszczone są tobie grzechy twoje.

Łk 5,27 A potym wyszedł, i ujrzał celniká, imieniem Lewija siedzącego ná cle, rzekł jemu: Idź zá mną.

Łk 5,29 I uczynił ucztę wielką Lewi jemu w domu swoim. A byłá tłuszcza celnikow mnoga i innych ktorzy byli z nimi siedzący.

Łk 5,31 A odpowiedájąc Jezus rzekł k nim, Nie potrzebują zdrowi lekárza, ále źle się májący.

Łk 6,3 A odpowiedájąc rzekł Jezus k nim Ani tego czytáliście co uczynił Dáwid, gdy łáknął sam, i ktorzy z nim byli,

Łk 6,13 A gdy był dzień, przyzwał ucznie swoje, i wybráł z nich dwánaści, ktore i Apostołmi názwał.

Łk 6,19 A wszytká tłuszczá szukáłá się go dotknąć, iż moc od niego wychodziłá, i uzdrawiáłá wszech.

Łk 6,20 A on podniosszy oczy swoje, ná ucznie swoje, mowił: Błodzy ubodzy, iż wásze jest krolestwo Boże.