Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mk 5,5 A záwżdy we dnie i w nocy wołał w gorách i w grobiech, á tłukł się sam kámieńmi.

Mk 5,9 Zopytał go, coć zá imię? á odpowiedział mowiąc, imię mi wojsko: ábowiem nas jest wiele.

Mk 5,13 I nátychmiast im dopuścił Jezus. A wyszedszy duchowie nieczyści, weszli w wieprze. I porwáło się ono stádo z przykrá do morzá, á było ich około dwu tysiącu i potonęli w morzu.

Mk 5,15 I przyszli do Jezusá, i ujźrzeli onego opętánego siedzącego á przyodziáne(go), i rozumnego, i onego (mowię) co miał wojsko: † i bali się.

Mk 5,19 Lecz mu Jezus nie dopuścił, ále mu rzekł, idź do domu twojego do swych, á oznajmi im jákoć wielkie rzeczy pan uczynił, i zlitował się nád tobą.

Mk 5,20 I odszedł, i począł opowiedáć w Dekápolim jákowe rzeczy z nim uczynił Jezus: á wszyscy się dziwowáli.

Mk 5,21 A gdy się zásię Jezus przepráwił w łodzi ná drugą stronę, zebrał się do niego wielki tłum: á on był nad morzem.

Mk 5,22 A oto jeden z przedniejszych ze zgromádzenia przyszedł imieniem Jáir, á ujźrzawszy go, padł u nogje(go),

Mk 5,24 I szedł z nim: á zá nim szedł wielki tłum, i ściskáli go.

Mk 5,26 I wiele ućierpiáłá od wiela lekárzow, á wszytko swe ná to nałożyłá, á nie jej nie pomogło, owszem się jej tym więcej pogorszáło,

Mk 5,31 A uczniowie jego mowili mu, widzisz ten tłum ćisnący ćię, á mowisz, ktoż mie dotknął?

Mk 5,33 A niewiástá bojąc się i drząc wiedząc co się jej przydało, przyszlá i upádłá przed nim, á powiedziáłá mu wszytkę prawdę.

Mk 5,40 I śmiali się z niego: á on wygnawszy wszytki, wziął ojcá i mátkę onej dzieweczki, i oni ktorzy przy nim byli, i wszedł tám gdzie dzieweczká leżáłá.

Mk 6,1 Wyszedł ztámtąd, i przyszedł do ojczyzny swej, á zá nim szli uczniowie jego.

Mk 6,2 A gdy było w szábát, począł uczyć w zgromádzeniu: á wiele ich słuchájac zdumiewáli się, mowiąc, z kądże ten to ma? á co zá mądrosć ktora dana jest jemu, [iż i mocy tákie dzieją się przez ręce jego?]

Mk 6,3 [Izali ten nie jest ćieślá syn Máryi,] á brát Jákubow i Jozego i Judasow i Szymonow? Azasz nie masz u nas i śiostriego? i gorszyli się ná nim.

Mk 6,4 A Jezus im mowił, Iż prorok nie jest bez czći chybá w ojczyźnie swojej, á miedzy krewnymi, i w domu swoim.

Mk 6,9 Aleby przyobuli trzewiki, á nie obłoczyli dwu sukien.