Słowo: tedy (1561) 
Wystąpienia 401-420 z 619
Łk 20,15 I wyrzuciwszy go z winnice, zabili. Coż tedy uczyni im pan onej winnice?
Łk 20,17 Ale on pojźrzawszy ná nie, rzekł: Coż to tedy jest co nápisano: Kámień ktorym wzgárdzili budownicy, ten się stał głową węgielną.
Łk 20,23 Obaczywszy tedy zdrádę ich, rzekł do nich: Czemu mię kusicie?
Łk 20,25 I rzekł im: oddajcież tedy co jest Cesárskiego, Cesarzowi, á co jest Bożego Bogu.
Łk 20,29 Było tedy brátow siedm, i pojął pirwszy żonę, i umarł bez dzieci.
Łk 20,30 Tedy ją co był po nim pojął, i ten też umarł bez syná.
Łk 20,44 Dawid tedy zowie go Pánem: jákoż tedy synem jego jest?
Łk 21,10 Tedy im powiádał: Powstánie narod przeciwko narodowi, i krolestwo przeciw krolestwu,
Łk 21,20 A gdybyście ujźrzeli że otaczáją wojskiem miásto Jeruzálem, tedy już wiedzcie, iż sie przybliżyło spustoszenie jego.
Łk 22,3 Tedy wszedł szátan w Judaszá, ktorego zwano Iszkáryjot, jedne(go) ze dwunaście,
Łk 22,8 Tedy posłał Piotrá i Janá, mowiąc: Szedszy nágotujcie nam báránká wielkonocnego, abyśmy jedli.
Łk 22,12 Tedy on wam ukaże wieczernik wielki usłány, támże nágotujcie.
Łk 22,23 Tedy oni poczęli badáć miedzy sobą, kto by s nich był co by to miał uczynić.
Łk 22,38 Tedy oni rzekli: Pánie oto tu są dwá mieczá. A on im rzekł: dosyć jest.
Łk 22,52 Tedy rzekł Jezus do tych co byli nań przyszli: do książąt kápłáńskich, i do urzędnikow kościelnych, i do stárszych. By więc ná łotrá wyszliście z mieczmi i z kijmi?
Łk 22,54 Pojmawszy tedy Jezusá, wiedli go do domu książęciá kápłáńskiego, á Piotr szedł też zá nim z dáleká.
Łk 22,61 A obrociwszy sie Pan, wejźrzał ná Piotrá. Tedy wspomniał Piotr ná słowo Páńskie, ták jáko był powiedział. Iż pierwej niż Kur zápoje, trzykroć sie mnie záprzysz.
Łk 22,70 Tedy rzekli wszystcy: Toś ty wżdy jest Syn Boży? On im rzekł: Wy powiádacie, iż ja jestem.
Łk 23,1 Tedy powstawszy wszystko ono ich mnostwo, wiedli go do Piłatá.
