Słowo: go (1561) 
Wystąpienia 381-400 z 580
Łk 20,15 I wyrzuciwszy go z winnice, zabili. Coż tedy uczyni im pan onej winnice?
Łk 20,18 Kożdy ktory upádnie ná ten kámień, roztráci sie: á ná kogo też upádnie, zetrze go.
Łk 20,20 I już go podstrzegájąc, posłali spiegierze, ktorzy by sie spráwiedliwemi okázowáli, áby go podchwycili w mowie, á żeby go wydáli przełożeństwu á mocy Stárościnej.
Łk 20,21 I pytáli go mowiąc: Mistrzu, wiemy iż dobrze powiádasz i uczysz, á nie brákujesz osobámi, ále drogi Bożej w prawdzie náuczasz.
Łk 20,27 Przystąpili potym niektorzy z Saduceuszow, ktorzy powiádają nie być zmartwych_wstániá, i pytáli go,
Łk 20,40 I nie śmieli go więcej ni ocz pytáć.
Łk 20,44 Dawid tedy zowie go Pánem: jákoż tedy synem jego jest?
Łk 21,7 I pytáli go, mowiąc: Przykáżycielu kiedy te rzeczy będą? á co zá znák, kiedy sie to pocznie dziać.
Łk 22,4 i szedł á jął mowić z Książęty kápłáńskiemi, i z Urzędniki jákoby go im wydał.
Łk 22,6 I już pátrzył przystojnego czásu, áby go im wydał bez tłuszczej.
Łk 22,16 ábowiem powiádam wam, iż od_tychmiast nie będę go więcej pożywáł dokąd sie nie wypełni w krolestwie Bożym.
Łk 22,43 I ukazał sie mu Anijoł z niebá posilájąc go. I będąc w onym boju, przydłuższym sie modlił.
Łk 22,47 On tego jeszcze domawia: álić oto tłuszcza, i ten ktorego zwano Judaszem, jeden ze dwunaście, szedł przed nimi, i przystąpił sie do Jezusá, chcąc go pocáłowáć.
Łk 22,51 Odpowiádájąc Jezus, rzekł: Niechajcie, aż do_tąd: I gdy sie dotknął uchá jego, uzdrowił go.
Łk 22,54 Pojmawszy tedy Jezusá, wiedli go do domu książęciá kápłáńskiego, á Piotr szedł też zá nim z dáleká.
Łk 22,57 A on záprzał sie go, mowiąc: Niewiásto, nie znam go.
Łk 22,58 A po máłej chwili drugi ujźrzawszy go, rzekł: I ty jesteś s nich. A Piotr rzekł: O człowiecze nie jestem.
