Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Jn 19,31 [Żydowie tedy áby nie zostały ná krzyżu ciáłá w szábát, ponieważ było przygotowánie, (ábowiem dzień był wielki onego szábátu) prosili Piłatá áby im goleni połamano, i zjęto.]

Jn 20,2 Biegłá tedy i przyszłá do Szymoná Piotrá, i do onego drugiego uczniá ktorego miłował Jezus: á rzekłá im, wziętoć Páná z grobu, á nie wiemy kędy go położono.

Jn 20,13 I rzekli jej oni, Niewiásto przecz płáczesz? Rzekłá im, iż wzięto Páná me(go), á nie wiem kędy go położono.

Jn 20,17 Rzekł jej Jezus, Nie tykaj się mnie: ábowiemem jeszcze nie wstąpił do ojcá mego: ále idź do bráciej mojej, á powiedz im, Wstępuję do ojcá mojego i ojcá wászego, i Bogá mego, i Bogá wászego.

Jn 20,19 Gdy wieczor był dnia onego pierwszego po szábácie, á drzwi były zámknione gdzie zgromádzeni byli uczniowie dla bojáźni żydowskiej, przyszedł Jezus: i stánął w pośrzodku, i rzekł im, Pokoj wam.

Jn 20,20 A to rzekszy, ukazał im ręce i bok swoj. Rozrádowáli się tedy uczniowie ujźrzawszy Páná.

Jn 20,21 Rzekł im tedy zásię Jezus, Pokoj wam: jáko mię posłał ociec, i ja was posyłam.

Jn 20,22 A to powiedziawszy, tchnął. I rzekł im, weźmicie duchá świętego.

Jn 20,23 Jeśli ktorych odpuścicie grzechy, będą im odpuszczone. Jeśli ktorym zátrzymacie, będą zátrzymáne.

Jn 20,25 Mowili mu tedy drudzy uczniowie, widzielichmy Páná. A on im rzekł, Jeśli nie ujźrzę w ręku jego znákow goździ, á nie włożę pálcá mego w znáki goździ, i nie włożę li ręki w bok jego, nie uwierzę.

Jn 21,3 Rzekł im Szymon Piotr, Idę ryb łowić. Rzekli mu, Pojdziem i my z tobą. Wyszli, i wsiedli w łodź nátychmiast: á onej nocy nic nie pojmáli.

Jn 21,5 Rzekł im † tedy † Jezus, Dziateczki, nie macieś co jeść? Odpowiedzieli mu, Nie.

Jn 21,6 A on im rzekł, Zápuśćcie sieć po práwej stronie łodzi, á najdziecie. Zápuścili tedy, á już dálej nie mogli jej ciągnąć przed wielkością ryb.

Jn 21,10 Rzekł im Jezus, Przynieście z tych ryb, ktoreście teraz pojmáli.

Jn 21,12 Rzekł im Jezus, Podźcież, obiedwajcie. A żaden z uczniow nie śmiał go zopytać, Ty ktoś jest, wiedząc iż Pan jest.

Jn 21,13 Przyszedł tedy Jezus, i wziął chleb á dał im, tákże i rybę.

Mt 2,0 Kápitulá 2. 1 Mędrcy krolá nowo národzonego w Jeruzálem szukają. 3 Herod to usłyszawszy trwoży sę i Jerozolimcycy z nim. I pyta się uczonych o moejscu gdzieby się Mesiasz národzić miał 7 a z Mędrcow się tájemnie o czásie bádá ktore się im gwiazdá ukazáła. 8 Do Betlejem je odpráwuje.11 Mędrcy w Betlejem dziecię nálawszy dárują i onemu się kłániają. 12 Potym się wrocili inszą drogą do swej kráiny. 13 A ánjoł uciekáć każe Jozefowi z Máryją z dzieciątkiem do Egiptu 16 Herod dziatki morduje. 19 Po ktorego śmierci Jozef nápomniony od pána z Egiptu się do Nazaret przenosi.

Mt 3,0 Kápitułá 3. 1 Jan uczy pokájánia ná puszczy. 2 Opowieda przybliżenie krolestwa niebieskiego: 4 żywot, pokarm i ubior Janow: 5 Zbiegają się zewsząd do niego, á on nurza wyznáwájących grzechy: 7 Strofuje Fáryzeusze: 8 Każe czynić owoce pokájáni: 9 Grozi im wycięcim: 11 Przyście i zacność Mesiaszowe opowieda: 13 Jezus przyszedł nurzáć się do Janá: 16 Duch ś. nań strąpił: 17 Bog go z niebá odwołał i zálećił.

Mt 5,0 Kápitulá 5. 1Jezus siedząc ná gorze náucza ucznie swe i lud pospolity a obłogosłáwienstwách. 13 Ucznie swe názywa solą: 14 Świátłem świátá i miástem ná gorze zbudowánym. 16 Chce áby świátło ich świeciło, ku pobudce ludzi do chwały Bożej. 17 powieda iż przyszedł wypełnić zakon, ktorej też potym wykłada. 20 Ucząc ucznie swe, o spráwiedliwości tákowej im potrzebá. 21 Pojednánie bráterskie przekłáda nád ofiáry. 25 Z przeciwnikiem sie jednáć każe, radszej niż się z nim práwowáć. 27 Wykłáda przykazánie, Nie będziesz cudzołożył. 29 Namilszą rzecz od siebie odrzućić, ktoraby zgorszyć miáłá. 31 O rozwodzie. 33 O przysiędze. 37 Jáka ma być mowá nászá. 38 Złym zá złe nie oddáwáć. 44 Owszem nieprzyjaćioły miłowáć.

Mt 11,0 Kápitułá 11. 2 Jan śle posły swe do Jezusá. 4 Jezus im ná pytánie odpowieda. 7 Po ich odeściu mowi o Janie do ludu. 12 Od czásu Janowego gwałt się dzieje krolestwu niebieskiemu. 13 Zákony i prorocy do Janá trwáli. 16 Lud Izráelski niewierny i nieposłuszny komu podobny. 20 Jezys lámentuje ná niektore miástá. 24 Sąd ich srogi opowiedájąc. 25 Ojcu swemu dziękuje, iż tájemnice swe zákrywszy mądremi, objáwił je máluczkim. 28 Wszech utrápionych wzywa do siebie. 29 Jarzmo swe każe ná się bráć, obiecując pociechę.