Słowo: á (1570) 
Wystąpienia 381-400 z 691
Łk 11,31 Krolowa południá powstánie ná sądzie z mężmi rodu tego i osądzi je, iż przyszłá s kończyn ziemie słucháć mądrości Solonmonowej, á oto więcej niż Solomon tu.
Łk 11,32 Mężowie Niniwitscy wstaną ná sądzie z rodem tym, i osądzą go, iż się pokájáli ná kazánie Jonaszowe, á ono więcej niż Jonasz tu.
Łk 11,41 Ráczej co jest (w misie i w czászy) dajcie jáłmużnę, á oto wszytko czysto wam będzie.
Łk 11,42 Ale biáda wam fáryzeuszom, ktorzy * dziesięcinujecie miętkę i rutę i káżdy jármuż, á mijacie sąd i miłość Bożą. Ano to było trzebá czynić á onego nie opuszczáć.
Łk 11,44 Biádá wam w piśmie uczeni i fáryzeuszowie, obłudnicy, ktorzy jesteście jáko groby niewiádome, á po ktorych ludzie chodząc po wierzchu nie wiedzą.
Łk 11,46 I wam zakonnikom Biáda, ktorzy wskłádácie ná ludzie brzemioná trudne ku noszeniu, á sámi jednym pálcem nie przytykacie się brzemion.
Łk 11,49 Dlatego i mądrość Boża rzekłá: poślę do nich proroki i posłańce, á z nich (niektore) pozábijáją i (niektore) powypądzáją:
Łk 11,52 Biádá wam zakonnikom: ktorzyście odjęli klucz rozumienia, sámi nie weszliście, á wchodzącym zabroniliście.
Łk 12,4 Mowię zás wam przyjaciołom moim: niebojcie się od zabijájących ciáło, á potym niemogących nic więcej uczynić.
Łk 12,6 Nie pięć li wroblow przedáją zá dwá pieniądzá, á jeden znich nie jest przepámiętan przed Bogiem?
Łk 12,15 Rzekł záś knim: Pátrzcie á strzeszcie się od łákomstwá, ponieważ nie w tym co zbywa káżdemu żywot jemu jest zmájętności tego.
Łk 12,18 I rzekł: To uczynię, pokáżę gumná moje, á wietsze zbuduję, i zbiorę tam wszytkie urodzàje moje, i dobrá moje.
Łk 12,23 Duszá więcej jest niż pokarm á cialo niż odzienie.
Łk 12,24 Przypátrzcie się krukom iż nie sieją, áni żną, ktorzy nie mają komory, áni gumná, á Bog je karmi. Jáko więcej wy przewyszszacie ptastwo?
Łk 12,28 To jeśli trawę dzisia ná polu będącą, á jutro do piecá (ją) wrzucają, Bog ták przyodziewa, jáko Więcej was máłowierni?
Łk 12,31 Ráczej szukajcie krolestwá Bożego, á to będzie wam przyłożono.
Łk 12,33 Przedawajcie majętności wásze, á dawajcie jałmużnę. Czyńcie sobie mieszki niewiotrzejące, skarb nieustawájący w niebiesiech, gdzie się złodziej nie przybliża, áni mol gryzie.
Łk 12,37 Błodzy niewolnicy oni ktore przyszedszy pan najdzie czujące Prawdziwie mowię wam, iż przepasze się i posádzi je, á obchodząc służyć im będzie.
Łk 12,39 To zaś wiedzcie, iż gdyby był wiedział domowy gospodarz ktorej godziny złodziej miał przyjść, czułby był w żdy, á nie dopuściłby przekopáć domu swego.
