Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Słowo: twoje (1563)

Wystąpienia 21-40 z 40

Łk 2,30 Gdyż oczy moje oglądały zbáwienie twoje.

Łk 4,7 A ták będzieszli ty mnie chwalił, będąć twoje wszytki.

Łk 5,14 Lecz mu on przykazał żeby tego nikomu nie powiedał, Ale rzekł, Idź ukaż się sam kápłanowi i uczyń ofiárę zá oczyścienie twoje, jáko rozkazał Mojżesz ná przeświádczenie im.

Łk 5,20 Ktory ujźrawszy wiárę ich, rzekł do niego, Człowiecze odpuszczone są tobie grzechy twoje.

Łk 5,24 Żebyście tedy wiedzieli, iż Syn człowieczy ma zwierzchność odpuszczáć grzechy ná ziemi, (rzekł ruszonemu powietrzem), Tobie powiedam, Wstań, á wziąwszy łożko twoje idź do domu twego.

Łk 10,17 A ták oni siedmdziesiąt wrocili się z weselem mowiąc: Pánie i dyjabelstwać się nam poddáją przez imię twoje.

Łk 11,2 Tedy im rzekł: Gdy się modlicie, mow'cie: Ojcze nász ktoryś jest w niebiosach, święć się imię twoje, Przydź krolestwo twoje, Bądź wola twa jáko w niebie ták i ná ziemi.

Łk 15,31 Ná to mu on powiedział, Synu tyś záwżdy jest ze mną, á wszytki dobrá moje sąć twoje.

Łk 19,39 Tedy niektorzy Fáryzeuszowie z onego zgromádzenia rzekli do niego, Mistrzu pofukaj zwolenniki twoje.

Jn 9,17 Po wtore rzekli ślepemu, Ty co też mowisz o nim że otworzył oczy twoje? A on powiedział, Prorokci jest.

Jn 12,28 Ojcze uwielbi imię twoje: A ták przyszedł głos z niebá, mowiąc, I uwielbiłem i jeszcze uwielbię.

Jn 17,6 Objáwiłciem imię twe ludziam, ktoreś mi podał z tego świátá, twoić byli, i dałeś mi je, á záchowywali słowo twoje.

Jn 17,10 I wszytko moje jest twoje, á twoje moje jest, i uwielbionem jest w nich.

Jn 17,11 A jużem nie jest ná świecie, jedno oni ná świecie są, Jać już do ciebie idę, Ojcze święty zachowajże je przez imię twoje, ty ktoreś mnie podał, aby byli jedno ták jáko i my.

Jn 17,12 Gdyciem z nimi był ná świecie, jaciem je zachowywał w imię twoje, á ktoreś mnie oddał jam ich strzegł, i żaden z nich nie zginął, jednoż on syn zatráceniá, żeby się pismo wypełniło

Jn 17,14 Jaciem im podał słowo twoje, á świát miał je w nienawiści, bo nie są z świátá, jáko i ja nie jestem z świátá.

Jn 17,17 Poświęćże je oną twoją prawdą, słowoć twoje jest prawdá.

Jn 17,26 A oznajmiłem im imię twoje, i oznajmię áby miłość ktorąś mnie umiłował w nich byłá, i ja w nich.