Słowo: twoje (1561) 
Wystąpienia 21-40 z 62
Mk 2,5 A gdy obaczył Jezus wiárę ich, rzekł onemu páráliżem záráżonemu: Synu, odpuszczone są tobie grzechy twoje.
Mk 2,9 Coż łátwiejszego, rzec páráliżem záráżonemu: Odpuszczone są tobie grzechy, czyli rzec: Wstań, weźmi łoże twoje, á chodź?
Mk 2,11 Toć powiádam, wstań, á weźmi łoże twoje, idźże do domu swego.
Mk 9,38 Odpowiedział mu Jan, mowiąc: Mistrzu, Widzieliśmy jednego á on w imię twoje wypądza dyjabelstwá, ktory nie chodzi zá nami, i broniliśmy mu tego.
Mk 9,47 Jeśliż cie gorszy oko twoje, wyłup je, lepiejci tobie wnić o jednym oku do krolestwá Bożego, niżli obie májąc, być wrzuconym w piekielny ogień,
Mk 12,36 Gdyż sam Dawid mowi duchem świętym: Rzekł Pan ku Pánu memu, siedź ná práwicy mojej, dokąd nie położę nieprzyjacioły twoje, podnożkiem nog twoich.
Łk 2,30 bo już oglądały oczy moje zbáwienie twoje,
Łk 4,7 A ták i ty jeśli mi dasz chwałę padszy przede mną, to wszystko będzie twoje.
Łk 5,14 A Jezus przykazał mu, áby nikomu tego nie powiádał: Ale, idź ukaż sie kápłanowi, i ofiáruj zá oczyścienié twoje, jáko przykazał Mojzész, im ná świádectwo.
Łk 5,20 A gdy obaczył wiárę ich, rzekł: Człowiecze, odpuszczájąć tobie grzechy twoje.
Łk 5,23 Cóż jest łatwiej rzec: Odpuszczájąć tobie grzechy twoje: Czyli rzec: Wstań, á chodź?
Łk 5,24 Ażebyście wiedzieli, iż syn człowieczy ma tę moc ná ziemi áby odpuszczał grzechy: Rzekł páráliżem záráżonemu: Toć powiádam, Wstań, weźmi łoże twoje, á idź do domu swego.
Łk 9,49 Odpowiádájąc Jan, rzekł: Mistrzu widzieliśmy jednego á on w imię twoje wypędza dyjabelstwo, i zábroniliśmy mu: bo nie chodzi zá tobą z námi.
Łk 10,17 Wrocili sie potym oná siedmdziesiąt i dwá z rádością, mowiąc: Pánie, i dyjabelstwá tedy nam są poddáne w imię twoje.
Łk 11,2 I rzekł im. Gdy sie modlicie, mowcież. Ojcze, święć sie imię twoje. Przydź krolestwo twoje.
Łk 11,34 Świecá ciáłá twego, jest oko twoje. Będzieli oko twoje proste, tedy wszystko ciáło twoje świetne będzie. Ale jeśli będzie złośliwe, tedy i ciáło twoje ciemne będzie.
