Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Łk 15,26 A przyzwawszy [† jednego † z służebnikow swych, pytał coby do było.]

Łk 16,26 A nád to wszytko miedzy námi i wámi odchłań wielká utwierdzona jest, áby co coby stąd chcieli prześć do was, nie mogli, áni oni stámtąd prześć owdzie do nas.

Łk 17,7 I ktoż was jest coby miał sługę orzącego ábo pásącego, [ktory gdyby się z polá wrocił] nátychmiastby mu rzekł, chodź á siądź.

Łk 18,36 A usłyszawszy iż przechodził tłum ludzi, pytał coby to było.

Łk 19,15 I stáło się gdy się wrocił dostawszy krolestwá, i rozkazał do siebie wezwać onych sług † ktorym był dał srebro: † áby się dowiedział coby ktory urobił.

Łk 22,23 A oni poczęli się między sobą społu pytáć, ktoryby z nich był coby to uczynić miał.

Jn 6,50 Ten ci jest chleb on ktory z niebá zstąpił, áby ten coby go pożywał, też nie umierał.

Jn 10,21 Drudzy mowili, Ty słowá nie są tego coby miał czártá: Izali czárt ślepych oczy otwárzáć może?

Mt 10,0 Kápitułá 10. 1 wysyłánie obránych dwunaście Apostołow, dla nánki i zgromadzenia owiec <....ych> z domu Izráelskiego, z mocą cudową. 16 I z niebespieczeństwem, jáko owiec między wilki. 18 Ktorym pan niebespieczenstwá opowiedájąc. 19 Przedsię się frásowáć nieda, áni o tym coby mowili myślić. 21 Opowieda też jáka między ludzmi miáłá być nienawiść jednego przeciw drugiemu. 23 A swym ustępowáć káże gdyby ich prześladowano. 28 A choćby ich też zábić mieli ludzie przedsię się ich bać zákázuje. 34 Przetoć miecz wpuścił ná świát, á nie pokoj. 37 Nieda swym krewnych więcej niżli siebie miłowáć. 38 Krzyż ná się bráć każe. 40 Zápłatę obiecuje przyjmującym wierne ucznie jego.

Mt 16,0 Kapitulá 16. 1. Fáryzeuszowie známieniá żądáją. 2. Jezus ich z tego strofuje. 4. Znak Jonaszow obiecując. 6. Uczniom swym każe się strzec kwásu Fáryzájskiego. 11. Co kwas faryzájski powieda. 13. Uczniow swych pyta coby o nim ludzie trzymáli. 15. A co też oni sámi. 16. Piotr go wyznawa Chrystusem Synem Bożeym. 18. Jezus chwali wyznánie jego. 19. I klucze mi dáć obiecuje. 20. Nie da się oznájmiáć iż jest Chrystusem. 21. Śmierć swą opowieda, á Piotr go od niej odwodzi, áé go pan szuka. 24. Ukázując iż káżdy kto chce zá nim chodzić ma się samego záprzeć i krzyż swoj ná się wziąć.

Mk 8,0 Kápitulá 8. 1 Jezus siedmiorgiem chlebá nákarmił 4000. ludzi. 11 Fáryzeuszowie domágáją się u niego známienia z niebá. 15 Ktorych nie strzedz każe uczniom swym kwásu i kwásu Herodowego. 22 Niewidomemu wzrok przywráca. 27 A uczniow swych pyta co o nim ludzie i oni tez sámi trzymáją. 29 Lecz oni wyznáwáją go być chrystusem. 31 A on im o męce i śmierći swej opowieda. 34 Przydájąc to, iż się potrzebá sámych siebie záprzeć tym coby go náśladowáć chćieli i krzyż swoj ná się wziąć, á zan się nie wstydáć.

Łk 9,0 Kapituła 9. 1 Rozsyła pan dwánaście Apostołow ku przepowiedániu. 7 Herod wątpi o Jezusie kto by on był. 10 Apostołowie się zwrocili, z ktorymi z osobná odchodzi Jezus. 11 Zebrał się do niego lud wielki. 13 Ktory pięciorgiem chlebá á dwiemá rybámi nákarmił. 18 Apostołow pyta co o nim ludzie trzymáją. 20 Apostołowie fo Christusem wyznawáją. 23 Uczy ich, czego potrzebá tym coby zá nim chodzić chcieli. 28 Przemienia się ná gorze. 38 Lunátyká leczy. 44 Śmierć swą uczniom opowieda. 46 Oni sie o przełożeństwie gadáją. 48 Z czego ich strofuje. 51 Do Jeruzalem idzie. 52 Nie chcą mu dáć gospody Sámárytanowie. 54 Czego się nád nimi ogniem z niebá mścić chcą Jan z Jakubem. 55 Ale je oto Jezus fuka. 57 Chce jeden iść zá nim, á on mu nie dopuszcza. 59 A inszemu zá sobą iść każe.

Łk 14,0 Kápitułá 14. 2 Jezus uzdrowił w szábát opuchłego. 7 Uczy jáko i kedy siedzieć u stołu ná kolácyjej. 17 Kogo wzywáć ná ucztę. 15 Szczęśliwy ktoby jadł chleb w krolestwie Bożym. 16 Podobieństwo wezwánych ná wesele. 26 Co ma czynić ten co chce być uczniem Chrystudoym. 28 podobieństow od tego coby chchiał budowáć wieże. 31 Abo z drugim walczyć. 33 Ku temu że się potrzebá káżdemu z sobą obrachowáć, ktoby Jezusá chciał przystojnie náśládować.

Łk 21,0 Kápitułá 21. Kłádą bogacze do skárbu. 2 Uboga wdowá więcej włożyłá. 6 Opowieda Pan zborzenie kościołá i miásta. 9 Trwogi opowiedając, przedsię się swym lękać nie da. 14 Ani myślić coby odpowiedáli. 15 Obiecując im dáć ustá i mądrość. 16 Opowieda im nienawiść, i od sámych rodzicow. 19 Ale im w tym wszytkim każe się cierpliwością bronić. 21 A przed sojski nieprzyjacielskimi uchodzić. 22 Biádá brzemiennym ná ten czás. 25 Ználi ná słońcu i gwiazdách, á ná ziemi ucisk. 27 Przyście syná człowieczego. 34 Ktorego czekáć trzebá czujności i trzeźwości.

Łk 19,48 Lecz nie nájdowáli tego coby mu uczynić, ábowiem wszytek lud záwiedzał się ná nim słuchájąc go.