Słowo: żydowie (1556) 
Wystąpienia 21-30 z 30
Jn 10,31 Podnieśli tedy kámienie żydowie, áby go kámionowáli.
Jn 10,33 Odpowiedzieli jemu żydowie. Z dobrego uczynku nie kámionujemy cie, ále o bluźnienie, iże ty gdyż jesteś człowiekiem, czynisz sámego siebie bogiem.
Jn 11,8 Rzekli jemu zwolennicy. Mistrzu, teraz szukáli cię żydowie kámionowáć, i zásię idziesz tám?
Jn 11,36 Rzekli tedy żydowie. Oto jákoć go miłował.
Jn 18,20 Odpowiedział jemu Jezus. Jam jáwnie powiádał świátu. Jam zawżdy náuczał w bożnicy, i w koszciele, gdzie sie wszytcy żydowie schodzą, á w tájemności nicem nie powiádał.
Jn 18,31 Rzekł tedy im Piłat. Weźmijcież go wy, i podług zakonu wászego, osądźcie go. Rzekli tedy jemu żydowie. Nam nie godzi sie zábijáć nikogo.
Jn 19,7 Odpowiedzieli jemu żydowie. My zakon mamy. I podług zakonu ma umrzeć. Bo synem bożym sie czynił.
Jn 19,12 I stąd szukał Piłat wypuścić go. A żydowie wołáli mowiąc. Jeśli tego wypuścisz, nie jesteś przyjaciel cesárzow. Wszelki bowiem ktory sie krolem czyni, przeciwia sie Cesárzowi.
Jn 19,31 A żydowie, iż gotowánie było, áby nie zostáły ná krzyżu ciáłá w Sobbotę. Abowiem był wielki dzień on Sobboty, prosili Piłatá, áby były połamány goleni ich, i byli zjęci.
Mt 22,0 Opowiada gody wieczne, i niewdzięczność ludzi. A jáko go żydowie kusili w poborze Cesárskim, á gadánie o przykazániu bożym, i zmartwychwstaniu. Caput. 22.
