Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mk 10,6 Ale od początku stworzenia: mężczyznę u niewiástę uczynił je Bog:

Mk 12,25 Gdy bo z martwych wstáną, áni się żenią, áni (zá mąż) wydawáją, Ale są jáko Anjołowie w niebiesiech.

Mk 13,20 A gdyby nie ukrocił pan dni, nie byłoby zbawione wszelkie ciáło, Ale dla wybránych ktore obrał, ukrocił dni.

Mk 13,24 Ale w ony dni po uciśnieniu onym, słońce záćmi się, á miesiąc nie da jásności swojej.

Mk 14,21 Aczci syn człowieczy idzie jáko o nim jest nápisano, Ale biádá człowiekowi onemu, przez ktorego syn człowieczy będzie wydan, dobrze było jemu, by się był człowiek ten nie národził.

Mk 14,51 Ale niektory młodzieniaszek szedł zá nim obwinąwszy się prześcierádłem ná nágie (ciáło) i pojmáli go.

Mk 14,61 Ale on milczał nic mu odpowiedział, zásię árcyofiárownik pytał go, i rzekł mu, ty jesteś Krystus syn błogosłáwionego?

Mk 15,6 Ale w święto wypuszcał im więźniá jednego ktorego by żądáli.

Mk 16,7 Ale idźcie rzeczcie uczniom jego, i Piotrowi, iż was uprzedzi do galilei, tám go oglądacie jáko rzekł wam.

Łk 4,4 I odpowiedział Jezus k niemu, rzekąc: Nápisano, iż nie chlebem samym żyw będzie człowiek, ale wszelkim słowem Bożym.

Łk 5,38 Ale wino nowe do sun nowych lać (potrzebá) á oboje záchowano będzie.

Łk 6,27 Ale wam mowię słuchającym: Miłujcie nieprzyjacioły wásze: dobrze czyńcie nienawidzącym was.

Łk 7,25 Ale czegoście wyszli widzieć? Człowieká w miękkie odzienia obleczonego? Oto ktorzy w odzieniu kosztownym i w roskoszach bywáją, ná krolewskich pałacách są.

Łk 7,26 Ale czegoście wyszli widzieć? Proroka li? Ták mowię wam, i obficiej niż proroká.

Łk 11,4 I odpuść nam grzechy násze, bo i my odpuszczamy káżdemu dłużnikowi nászemu. I nie wwodz nas w pokuszenie. (Ale nas zbaw od złego.)

Łk 11,8 Mowię wam, chocia i nie da temu wstawszy, przeto iż mu jest przyjaciel, ale prze dokuczánie jego, wstawszy, da jemu ile potrzebuje.

Łk 11,22 Ale gdy záś mocniejszy nádeń przyszedszy zmoże go, wszytkę zbroję jego bierze, na ktorą ufał, i korzyści jego rozdáje.

Łk 11,42 Ale biáda wam fáryzeuszom, ktorzy * dziesięcinujecie miętkę i rutę i káżdy jármuż, á mijacie sąd i miłość Bożą. Ano to było trzebá czynić á onego nie opuszczáć.

Łk 12,7 Ale i włosy głowy wàszej wszytki policzone. Przeto nie bojcie się, mnogich wroblow przewyszszacie.

Łk 12,51 Mnimacie, żem pokoj przyszedł dáć ná ziemię? Nie mowię wám, ale miecz.