Słowo: ábowiém (1599) 
Wystąpienia 21-40 z 66
Mt 9,24 mówił: Odstąpcie: ábowiém nie umárłá dzieweczká, ale spi. I śmiáli sie z niego.
Mt 12,33 Abo czyńcie drzewo dobré, i owoc jego dobry: ábo czyńcie drzewo złé, i owoc jego zły, ábowiém z owocu drzewo bywa poznáné.
Mt 14,5 A chcąc go zábić, bał sie ludu: ábowiém mieli go jáko proroká.
Mt 15,2 Czemu uczniowie twoi przestępują ustáwę stárszych? ábowiém nie umywáją ręku swych gdy chléb jedzą.
Mt 16,3 A ráno, Dziś niepogodá, ábowiém sie czérwieni smutné niebo. Postáwę tedy niebá rozsądzić umiécie: á znáków czásów nie możecie?
Mt 19,14 Lesz Jesus rzékł im: Zániechajcie dziatek, á nie zábraniajcie im przychodzić do mnie: ábowiém tákowych jest królestwo niebieskié.
Mt 19,22 A gdy słowo młodzieniec usłyszał, odszedł smutny: ábowiém miał májętności wiele.
Mt 22,16 I posłáli mu ucznie swoje z Herodjány, mówiąc: Náuczycielu, wiémy iżeś jest prawdziwy, i drógi Bożéj w prawdzie náuczasz, á nie dbasz ni ná kogo: ábowiém nie oglądasz sie ná osobę ludzką.
Mt 24,42 Czujciéż tedy: ábowiém nie wiécie której godziny wász Pan przydzie.
Mt 26,9 ábowiém możono to drogo przedáć, i rozdáć ubogim.
Mt 26,43 A przyszedł powtóré, i nálazł je spiącé. ábowiém były oczy ich obćiążoné.
Mt 26,52 Tedy mu rzékł Jesus: Obróć kórd swój ná miejsce jego. ábowiém wszyscy którzy miecz biorą, mieczem poginą.
Mt 27,19 Lecz gdy on siedział ná stolicy sądowéj, posłáłá do niego żoná jego, mówiąc: Nic tobie i spráwiedliwému temu: ábowiém wielem ciérpiáłá dziś przez sen dla niego.
Mt 28,6 Nié mász go tu: ábowiém powstał, jáko powiedział. Chodźcie á oglądajcie miejsce, gdzie był położony Pan.
Mk 1,22 I zdumiéwáli sie ná náukę go. ábowiém je uczył jáko władzą májący, á nie jáko Doktorowie.
Mk 5,9 I pytał go: Co zá imię masz? I rzékł mu: Imię mi wojsko: ábowiém nas jest wiele.
Mk 7,19 ábowiém nie wchodzi w serce jego, ále w brzuch idźie, i do wychodu wychodzi czyściąc wszytki potráwy?
Mk 9,33 Lecz oni milczeli, ábowiém w drodze z sobą rozmawiáli, ktoby z nich był więtszy.
Mk 11,32 Jeśli rzeczemy z ludzi: bojémy sie ludu, ábowiém wszyscy trzymáli o Janie iż prawdziwie był prorokiem.
Mk 12,14 Którzy przyszedszy rzekli mu: Náuczycielu, wiémy żeś prawdziwy jest, á nie dbasz ni nákogo, ábowiém nie pátrzasz ná osobę ludzką: ále wprawdzie drógi Bożéj náuczasz: Godziż sie dáć dań Césárzowi, czyli nié:
