Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Słowo: je (1572)

Wystąpienia 21-40 z 138

Mt 13,20 Záś co ná skálistych (miejscách) posiany, ten jest kto słowá słucha, i wnet z rádością przyjmuje je,

Mt 14,12 I przyszedszy uczniowie jego wzięli ciało jego, i pogrzebli je. I szedszy opowiedzieli Jezusowi.

Mt 14,18 On záś rzekł: Przynieście mi je sám.

Mt 17,5 Jeszcze gdy on mowił, oto obłok świátły nákrył je, i oto głos z obłoku mowiący. Ten jest syn moj umiłowány w ktorym sobie polubiłem, jego słuchajcie.

Mt 18,2 I przyzwawszy Jezus pácholęciá, postáwił je w pośrodku ich i rzekł

Mt 18,8 Jeśli przeto ręka twojá, álbo nogá twojá zgarsza cię odetni je, i rzuć od siebie. Lepiej tobie jest wniść do żywotá chromym álbo ułomnym, niż dwie ręce álbo dwie nodze májąc wrzuconym być do ogniá wiecznego.

Mt 18,9 I jeśli oko twoje zgarsza cię, wyjmi je i rzuć od siebie. Lepiej tobie jest jednookiemu do żywotá wniść, niżli, dwie oce májąc być wrzuconemu do gehenny ognistej.

Mt 19,2 I szły zá nim tłuszcze mnogie, á uzdrowił je tám.

Mt 19,4 On zaś odpowiedájąc rzekł im: Nie czytáliście, iż ktory uczynił z początku męszczyznę i niewiástę uczynił je?

Mt 20,2 I zgodziwszy się z robotniki po denarzu ná dzień, posłał je do winnice swojej.

Mt 21,3 A jeśli wam kto co rzecze, rzeczcie iż pan ich potrzebuje. Wnet záś pośle je.

Mt 21,14 I przystąpili k niemu ślepi i chromi w kościeie i uzdrowił je.

Mt 21,41 Mowią jemu: Złe złe potráci je. A winnicę najmie innym robotnikom, ktorzy oddawáć będą jemu owoce w czásy swoje.

Mt 23,4 Wiążą bo brzemioná ciężkie i nieznośne i wkłádają (je) ná rámioná ludzi, sámi záś pálcem swym nie chcą dotknąć się ich.

Mt 26,40 I przyszedł ku uczniom i nálazł je śpiące, i mowi Piotrowi: Ták_li? nie mogliście jednę godzinę czuć ze mną?

Mt 26,43 I przyszedszy, nálazł je záś śpiące. bo były ich oczy obciążone.

Mt 27,10 I dali je na pole gárnczarzá, jáko im zrządził pan.

Mt 27,59 I wziąwszy ciáło. Jozef, uwinął je w prześcierádło czyste,

Mt 27,60 I położył je w nowym swoim grobie, ktory wysiekł w skále. I przywáliwszy kámień wielki do drzwi grobu odszedł.

Mt 28,19 Poszedszy przeto uczcie wszytki pogány, krzcząc je w imię ojcá i syná, i świętego ducha.