Szesnastowieczne przekłady Ewangelii

Mt 22,0 Kapitu(łá) 22. 2. Okázuje stan kościelny. 17. Posłuszeństwo powinne przełożonym. 23. Zmartwychwstánie. 37. Summá zakonu. 41. Boska jego zwierzchność.

Mt 23,0 Kapitu(łá) 23. 3. Chwali to co jest od Bogá w przełożonych. 5. I gani co z nich jest. 25. I opowieda upádek ich.

Mt 24,0 Kapit(ułá) 24. 6. 29. Jezus opowieda swoim znáki przyścia swego. 42. A choć nie_rychło przyjdzie, przedsię aby byli gotowi.

Mt 25,0 Kapitu(łá) 25. 1. 14 Przez podobieństwá. 31. I opisánie sądu swego, Jezus przywodzi swoje ku dobremu używániu dobrodziejstw jego, z wielką pilnością i miłością.

Mt 26,0 Kapitu(łá) 26. 7. Jezus broni niewiásty ktora nań wylałá maść. 14. Przedáje go Judasz. 20. Postánawia wieczerzą swoję świętą. 47. Zdrádzon od Judaszá i pojman, i záprzał się go Piotr. 67. Rozmáite zelżywości cierpi.

Mt 27,0 Kapit(ułá) 27. 2. Wydan Piłatowi. 5. Judas się zádawił. 24. Kristus się okázuje niewinnym, á przed się ubiczowan, i skazan ná śmierć. 29. Ukrzyżowan z wielką zelżywością. 60. Pogrzebion.

Mt 28,0 Kapitu(łá) 28. 1. Niewiásty przyszły do grobu. 6. Anjoł im oznájmuje zmartwych_wstánie Krystusowe. 9. Krystus się im okázuje. 12. Księża dármi przenájmują stroże. 17. Krystus się okázuje Apostołom oznájmując im moc swoję. 20. Obiecuje być przy kościele swym ná wieki.

Mk 1,0 Święta Ewánjelija Jezusá Krystusá, napisána przez Márká Świętego. Kapitu(łá) 1. 4. Urząd, náuka i żywot Janow'. 9. Jezus okrzczon. 13. I kuszon. 14. Każe. 16. Wzywa rybitwow. 23. Uzdrawia opętánego. 29. Świekrę Symonowę. 40. Trędowatego i wiele inych niemocnych.

Mk 2,0 Kapitułá. 2. 1. Jezus uzdrawia powietrzem ruszonego. 14. Wzywa Mátheuszá i grzesznikow. 17. Wymawia swe z postu. 23. I z Szábátu.

Mk 3,0 Kapitu(łá) 3. 1. Jezus uzdrawia rękę uschłą. 7. Odszedszy od swych nieprzyjacioł, mocy swej użycza niemocnym. 13. Wezwanie, imiona i moc Apostołow. 20. Krystus będąc w ustáwicznych pracách, przyszedł u swych w to mniemánie jakoby od rozumu odejć miał, á od uczonych mian był zá opętánego. 28. Karze je z bluźnierstwá, opowiedájąc im zá to pomsty. 34. Okázuje ktorzy są właśni rodzicy jego.

Mk 4,0 Kapitu(łá) 4. 1. Jezus náucza przy morzu. 3. Przez podobieństwo nasienia. 30. I ziárná gorczycznego ukázuje stan kościelny. 39. Uśmierza wiátry i Morze.

Mk 5,0 Kapitu(łá) 5. 1. Jezus dyjabły od człowieká wyrzuciwszy, w wieprze im wnić rozkazał. 25. Niewiástę uzdrawia od ustáwicznego płynienia krwie. 41. Wskrzesił umarłą dziewkę Jáiry Książęciá bożnice.

Mk 6,0 Kapitu(łá) 6. 1. Jáko zawżdy źle á niewdzięcznie Krystus i prorocy w ojczyźnie swej byli przyjmowáni. 7. Poruczeństwo Apostołom i czynienie dosyć powinnościam ich. 15. Rozmáite mniemánia o Krystusie. 16. Śmierć i pogrzeb Janá krzcicielá. 21. Jezus dawa odpoczynienie zwolennikom swym. 34. Uczy i karmi zebránie ludzi. 46. Czuje modląc się. 48. Chodzi po wodách. 55. Uzdrawia wiele chorych.

Mk 7,0 Kapitu(łá) 7. 1. Jezus wyzwala zwolenniki swe ktorzy jedli rąk nie umywájąc. 6. Wymysły ludzkie odrzuca. 25. Dzieweczkę niewiásty Chánánejskiej uzdrawia. 32. Przytym głuche(go) i niemego. 37. S_tąd zacnie jest pochwalon.

Mk 8,0 Kapitu(łá) 8. 1. Jezus nákarmił cztery tysiące ludu siedmiorgiem chlebá. 12. Lży ty ktorzy znákow prágnęli, i Faryzeusze z ich kwásem, á k temu nieumiejętność tych co byli je(go). 22. Ślepégo uzdrawia. 27. Miedzy roznym mniemániem ktore o nim ludzie trzymáli, poznan jest od swych zwolennikow. 31. Opowieda śmierć swą, i fuka Piotrá nápominájąc go ku krzyżowi.

Mk 9,0 Kapitu(łá) 9. 2. Jesus się przemienia. 12.Oznájmuje przyście Helijaszowe. 17. Uzdráwia opętáńcá niemego. 31. Opowieda śmierć swą. 33. Nápomina zwolenniki swe ku pokorze gdy mieli poswarek kto by z nich miał być więczszym. 38. Náuka Ewánjelijej nie ma być przekazáná. 42. Wszelkie zgorszenie ma być wykorzenione.

Mk 10,0 Kapitu(łá) 10. 2. O rozwodzie. 13. Jezus wkłáda ręce ná dziateczki. 17. Powieda iż tylko sam Bog dobry, a ukázuje iż bogacze z trudnością máją być zbáwieni. 28. Jaką zapłátę ci wziąć máją ktorzy wszytko dla Krystusá opuszczą. 33. Opowieda śmierć swą. 35. Syny Zebedeuszowe i ine zwolenniki do krzyżá i do pokory odsyła. 46. Przywráca wzrok Bártymeowi.

Mk 11,0 Kapitu(łá) 11. 1. Jezus wszedł zacnie do Jeruzálem. 13. Przeklina figowe drzewo. 15. Wygania kupce. 23. Ukázuje moc wiáry i sposob modlenia. 28. Gdy go pytali Fáryzeuszowie o jego zwierzchności, pyta ich o krzest Janow.

Mk 12,0 Kapitu(łá) 12. 1. W podobieństwie winnice grozi Krystus sądem Bożym swym nieprzyjaciołom. 14. Ukázuje że powinny czynsz i dáń máją być pánom oddawáne. 25. Jákie ma być przyszłe zmartwychwstánie. 29. Summá zakonu. 35. Gdy opowieda Krystusá Synem Dawidowym, nápomina áby się strzegli Fáryzeuszow. 41. Chwali bárzo dar ubogiej wdowy.

Mk 13,0 Kapitu(łá) 13. 2. Opowieda zburzenie Jerozolimskie. 7. Walki. 9. Prześládowánia. 19. Utrapienia. 22. Fáłeszne Proroki ktorzy mieli nastáć przed ostátecznym przyściem jego. 26. Po ktorych wszech rzeczach Syn człowieczy przyjć ma: 33. Nápomina ku czujności.