Słowo: go (1572) 
Wystąpienia 361-380 z 511
Łk 22,57 On záś záprzał się go mowiąc: Niewiasto, nie znam go.
Łk 22,58 A po chwili drugi ujrzawszy go mowi: I ten z nich jest. Záś Piotr rzekł: Człowiecze nie jestem.
Łk 22,64 A nákrywszy go, bili jego oblicze, i pytáli go, mowiąc: prorokuj, kto jest kto cię biję?
Łk 22,66 A gdy był dzień zeszli sie stárszy z ludu, árcyofiárownicy i w piśmie uczeni, i przywiedli go do rády swej,
Łk 23,1 Wstawszy wszytko mnostwo ich, przywiodło go do Piłatá.
Łk 23,2 Poczęli záś oskárżać go, mowiąc: Jego náleźliśmy odwracájącego narod, i zábraniájącego Cesárzowi dáni dáwáć, mowiącego siebie Krystusem krolem być.
Łk 23,3 Záś Piłat spytał go, mowiąc: Ty jesteś krol Judski? On záś odpowiedájąc jemu rzekł: Ty mowisz.
Łk 23,7 A dowiedziawszy się iż z władánia Herodowego jest, odesłał go ku Herodowi, ktory też był w Jeruzálem w ony dni.
Łk 23,9 Pytał go záś słowy mnogimi, á on nic nie odpowiedał jemu.
Łk 23,10 Stáli záś árcyofiárownicy i w piśmie uczeni ustawicznie go obwiniájąc.
Łk 23,11 A wzgárdziwszy im herod i z wojiki swoimi, i náurągawszy się, oblokszy go w odzienie światłe, odesłał go piłatowi.
Łk 23,14 Rzekł k nim. przywiedliście mi człowieká tego, jákoby odwracájącego lud, á oto ja przed wámi pytájąc, żadnej nie nálazłem w człowieku tym winy w czym go obwiniácie.
Łk 23,21 Oni záś záwołáli mowiąc: Ukrzyżuj ukrzyżuj go.
Łk 23,26 gdy go wiedli, poimawszy Symoná niejákiego kirenejskiego idącego z polá, włożyli nań krzyż nieść zá Jezusem.
Łk 23,27 Szło záś zá nim wielkie mnostwo ludu, i niewiast, ktore opłakáwáły i żáłowáły go.
Łk 23,33 A gdy przyszli ná miejsce, ktore zową głow trupich tám go ukrzyżowáno i złoczyńce, tego wżdy po práwicy, tego záś po lewicy.
Łk 23,39 Jeden záś z powieszonych złoczyńcow bluźnił go, mowiąc: Jeśli ty jesteś Krystus zbaw siebie i nas.
Łk 23,40 Odpowiedájąc zaś drugi, strofował go mowiąc: Nie boisz się ty Bogá, iż w tymże osadzeniu jesteś
