Słowo: go (1561) 
Wystąpienia 361-380 z 580
Łk 15,22 I rzekł ociec do sług swoich: Co rychlej przynieście szátę naprzedniejszą, obleczcież go, i dajcie mu pierścień ná rękę, i boty ná nogi jego,
Łk 15,28 I rozgniewawszy sie, nie chciał tám wniść. Wyszedszy tedy ociec jego, począł go prosić.
Łk 16,2 I przyzwał go, á rzekł do niego: Co to słyszę o tobie? Oddaj liczbę włodárstwá twego: bo już więcej nie będziesz mogł włodowáć.
Łk 16,27 I rzekł: Proszę cie tedy ojcze, ábyś go posłał do domu ojcá mego. Abowiem mam pięć brátow,
Łk 17,3 Miejcie sie ná dobrym báczeniu. Zgrzeszy-li przeciwko tobie brát twoj, szukaj go: á będzieli tego żáłował, odpuść mu.
Łk 18,18 A pytáło go niektore Książę mowiąc: Mistrzu dobry, co czyniąc żywot wieczny otrzymam?
Łk 18,33 potym gdy go ubiczują, zámordują go, á on trzeciego dniá zmartwychwstánie.
Łk 18,40 Stánąwszy tedy Jezus kazał go przywieść do siebie. A gdy sie przybliżał, spytał go, mowiąc:
Łk 19,4 I bieżawszy na przod, wstąpił ná leśną figę chcąc go widzieć: bo tám_tędy miał iść.
Łk 19,5 A gdy przyszedł ná ono mieśce, wejźrzawszy Jezus ujźrzał go, i rzekł do nie(go): Zácheuszu, z_stąp co rychlej: Abowiem dziś ja muszę przemieszkáć w domu twoim.
Łk 19,6 A on z kwápieniem z_stąpił, i przyjął go z rádością.
Łk 19,14 A mieszczánie jego nienawidzieli go, tedy posłáli poselstwo zá nim, mowiąc: Nie chcemy żeby ten miał krolowáć nád námi.
Łk 19,17 I rzekł mu: Miejże go dzięk sługo dobry, iżeś ná tym male był wierzen, będziesz miał władzą nád dziesiącią miast.
Łk 19,34 A oni odpowiedzieli: Iż go Pan potrzebuje.
Łk 19,47 I był w kościele náuczájąc ná káżdy dzień. A przełożeni kápłáńscy, i Doktorowie, i czelniejszy z ludu, szukali jákoby go strácić mogli,
Łk 20,10 A gdy był czás posłał do winogrodnikow służebniká, áby mu dáli owocu z onej winnice. Oni ubiwszy go, puścili go prożnego.
Łk 20,14 Ktorego gdy uźrzeli winogrodnicy, pomyślili sámi w sobie, mowiąc: Toć jest dziedzic, zábijmy go, áby násze było dziedzictwo.
